آمرآمر به معنای طلب کننده چیزی از کسی به صورت الزامی است. ۱ - تعریفآمر، کسی است که چیزی را از مأمور، به صورت الزامی طلب نماید؛ به عبارت دیگر، با سفارشی اکید، از طریق استعمال ماده- یا صیغه امر ، او را به سوی انجام کاری روانه کند. ۲ - اعتبار علو و استعلاءاصولیون در این مسئله اختلاف دارند که آیا آمر باید نسبت به مأمور، مقام و رتبه بالاتری داشته باشد (هر چند درخواست او متواضعانه باشد)، که از آن به "علو واقعی" تعبیر می‌شود، و یا همین قدر که از مقام و موقعیت برتر سخن بگوید کفایت می‌کند و علو واقعی لازم نیست، مثل این که بگوید: "من به تو امر می‌کنم"، که از آن به " استعلا " تعبیر می‌شود، و یا این که در آمر وجود هر دو ( علو و استعلا ) شرط است و یا وجود هیچ کدام شرط نمی‌باشد. [۷]
شمس الائمه سرخسی، محمد بن احمد، اصول السرخسی، ج۱، ص۱۱.
۳ - عناوین مرتبط• ماده امر • علو • استعلا ۴ - پانویس
۵ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «آمر». |