تغیر مسیر یافته از - آثم
زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

آثم (مفردات‌نهج‌البلاغه)





آثم از مفردات نهج البلاغه به معنای شخص گناهکار می‌باشد.


۱ - مفهوم‌شناسی



آثم در بیان امیرالمؤمنین (علیه‌السلام)، به فرد گناهکار، اطلاق می‌شود چراکه دربارۀ عمرو بن عاص فرموده است: «عجبا لابن النابغة... لقد قال باطلا و نطق آثما؛ یعنی تعجّب از پسر زن زناکار ... حقا که باطل گفته و گناه‌کارانه دهان به سخن باز کرده است.» این موضوع، آن وقتی بود که ابن عاص به اهل شام می‌گفت علی بن ابی طالب اهل شوخی و سبکی و ... است.

۲ - پانویس


 
۱. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۱۵، خطبه۸۴.    


۳ - منبع


قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «آثم»، ص۲۶.    






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.