پرهیز امام حسین از جنگیکی از مواردی که در کربلا اتفاق افتاد این بود که امام حسین(علیه‌السلام) از جنگ پرهیز می‌کرد و دوست نداشت آغازگر جنگ باشد. ۱ - روایت ضحاک بن عبداللهضخاک بن عبدالله مشرقی گوید: بامداد روز عاشورا هنگامی که دشمن به سوی ما آمد و آتش را در هیزم‌هایی که قبلاً در کانال ریخته شده بود شعله‌ور دید، یکی از آنها که کاملاً مسلح و بر اسبی سوار بود، پیش تاخت. او هیچ صحبتی با ما نکرد، تا به نزدیکی خیمه‌ها رسید. نگاهی به خیمه‌ها کرد، دید جز هیزم و آتش چیزی نمی‌بیند. پس برگشت و با صدای بلند گفت: ای حسین، پیش از روز رستاخیز و در دنیا به سوی آتش شتاب کردی. حسین به پرسید: این کیست؟ گویا شمر بن ذی‌الجوشن است؟ عرض شد: آری، خود اوست. حضرت فرمود: ای پسر زن بزچران (شاید منظور امام از جملهٔ «پسر زن بزچران» تحقیر شمر و اشاره به پستی خاندان او باشد.)، تو سزاوار سوختن در آتشی، در این هنگام مسلم بن عوسجه عرض کرد: فدایت شوم، ای فرزند پیامبر، اجازه می‌دهید تا او را با تیر بزنم؟ او در تیررس من است و تیرم به خطا نمی‌رود. این فاسق از بزرگترین ستمگران است؟ امام فرمود: تیر نزن؛ زیرا نمی‌پسندم که آغازگر جنگ باشم. ۲ - پانویس
۳ - منبع• پیشوایی، مهدی، مقتل جامع سیدالشهداء، ج۱، ص۷۴۴. رده‌های این صفحه : تاریخ زندگانی امام حسین | تاریخ معصومان | مقتل پیشوایی | مقتل جامع سیدالشهداء | نهضت عاشورا
|