وضع عرفیوضع عرفی، به وضع لفظ برای معنا توسط عرف اطلاق می‌شود و در علم اصول فقه کاربرد دارد. ۱ - تعریفوضع عرفی، مقابل وضع شرعی و وضع لغوی بوده و عبارت است از وضعی که واضع آن عرف می‌باشد، مانند لفظ «دابه» که عرف آن را برای چار پایان وضع کرده است، اگر چه معنای لغوی آن، مطلق جنبنده است. ۲ - نکتهوضع عرفی معمولا در جایی است که قبلا وضع لغوی وجود داشته، سپس عرف آن را در معنای دیگر استعمال و وضع می‌نماید، مانند لفظ «جن» که از اجتنان به معنای پوشیدگی است، ولی برای برخی مصادیق پنهان از دید انسان وضع شده است. [۲]
فخر رازی، محمد بن عمر، المحصول فی علم اصول الفقه، ج۱، ص۲۲۹۰.
۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «وضع عرفی». رده‌های این صفحه : مباحث الفاظ | وضع الفاظ
|