وضع اسمای اشارهوضع اسمای اشاره ، کیفیت وضع اسمای دلالت کننده بر اشاره و ایجاد آن در خارج می‌باشد. ۱ - تعریفاسمای اشاره برای دلالت بر نفس اشاره وضع شده است. ۲ - از نظر اصولیوناصولیون درباره وضع اسمای اشاره اختلاف دارند؛ برخی معتقدند در اسمای اشاره وضع عام و موضوع له خاص است؛ یعنی (برای مثال) واضع هنگام وضع کلمه «هذا» مفهوم کلی مفرد مذکر را تصور کرده، سپس لفظ «هذا» را برای افراد و مصادیق مذکر قرار داده است، مانند:«هذا الرجل» و «هذا الکتاب»، و برخی دیگر، هم چون مرحوم «آخوند» معتقدند وضع عام و موضوع له عام است و تشخص از طریق نحوه استعمال ایجاد می‌گردد. در کتاب « کفایة الاصول » آمده است: «ان المستعمل فیه فی مثل اسماء الاشارة والضمائر ایضا عام و ان تشخصه انما نشأ من قبل طور استعمالها، حیث ان اسماء الاشارة وضعت لیشار بها الی معانیها» [۶]
محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۱، ص۴۹.
۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۸۹۵، برگرفته از مقاله «وضع اسمای اشاره». رده‌های این صفحه : مباحث الفاظ | وضع‌مبهمات
|