وضع اسم مفعولموضوعٌ له اسم مفعول را وضع اسم مفعول گویند. این بحث در اصول فقه کاربرد دارد. ۱ - تعریف وضع اسم مفعولجعل الفاظی برای دلالت بر معنای اسم مفعولی را وضع اسم مفعول می‌نامند. ۲ - تعریف اسم مفعولاسمی که از فعل مضارع مجهول مشتق شده و بر کسی یا چیزی دلالت می‌کند که فعل بر او صورت گرفته است، اسم مفعول نامیده می‌شود. ۳ - وضع‌های اسم مفعولاسم مفعول، مانند دیگر مشتقات، دو وضع دارد: ۱. وضع ماده: مثلاً در «مضروب» وضع ماده، همان وضع «ض، ر، ب» است. ۲. وضع هیئت: که همان هیئت اسم مفعول برای دلالت وقوع مبدأ بر ذات می‌باشد، مثل: وقوع «ضرب» بر ذاتی هم چون زید. در کتاب «محاضرات فی اصول الفقه» آمده است: «و اما اسماء المفعولین فلان الهیئة فیها وضعت لان تدل علی وقوع المبدأ علی الذات». ۴ - پانویس
۵ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوين توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامي، برگرفته از مقاله «وضع اسم مفعول». رده‌های این صفحه : مباحث الفاظ | وضع مشتقات
|