وحدت خارجی متعلق یقین و شکوحدت خارجی متعلق یقین و شک در دو معنا به کار رفته است: ۱. یکی بودن متعلق یقین و شک در خارج؛ ۲. از شرایط جریان استصحاب. این بحث در اصول فقه کاربرد دارد. ۱ - تعریفوحدت خارجی متعلق یقین و شک، به این معنا است که در استصحاب، متعلق یقین و شک متیقن و مشکوک وجود خارجی واحد داشته باشد. برخی از اصولیون، وحدت خارجی متیقن و مشکوک را شرط استصحاب دانسته اند. در کتاب «نهایة الافکار» آمده است: «... و المراد بالوحدة انما هو وحدتهما وجودا خارجیا کی یصدق تعلق الشک بما تعلق به الیقین السابق و... لا مجرد وحدتهما بحسب الذات والحقیقة ولو مع تعددهما فی الخارج وجودا...». [۲]
مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج ۲، ص ۲۹۱.
[۳]
فاضل لنکرانی، محمد، کفایة الاصول، ج ۵، ص ۲۱.
[۴]
آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص ۴۳۶.
۲ - پانویس
۳ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «وحدت خارجی متعلق یقین و شک». رده‌های این صفحه : وحدت متعلق یقین و شک
|