نبوّت رابطه‌اى است بين خداوند و بندگان خردمند خويش، به منظور رفع مشكلات و نابسامانيهاى مربوط به امور معاش و معاد انسانها. «نبى‌ء» (با همزه) از آن جهت است كه خبر دهنده به امورى است كه با آنها عقول پاك آرامش مى‌يابد و مى‌تواند به معناى اسم فاعلى (خبر دهنده) و يا اسم مفعولى (خبر گيرنده) باشد.
