اعجاز و معجزه از اصطلاحات كلامى و به معناى امرى خارق العاده، همراه با تحدّی و مبارزطلبى و سالم از معارضه است كه خداوند آن را به دست پيامبرش پديد آورد تا نشان راستى رسالت وى باشد.
اصطلاح معجزه به اين معنا در قرآن كريم به كار نرفته، اما الفاظ ديگرى آمده كه به معجزه حمل شده است، مانند «بيّنه» و «آيه». گفتنى است معجزه گرچه تصرف ماوراء طبيعت در عالم طبيعت و ماده است، اما مبطل ضرورتهاى عقلى و خارج از نظام قانونمند عليت نيست.
