محمدحسین تمنای مرادآبادیمحمدحسین تمنای مرادآبادی، شاعر پارسی‌گوی شبه‌قاره در سده ۱۳ق/ ۱۹م می‌باشد. ۱ - معرفی اجمالیتمنای مرادآبادی، محمدحسین، شاعر پارسی‌گوی شبه‌قاره در سدۀ ۱۳ق/ ۱۹م. وی در مرادآباد به دنیا آمد. او شاگرد مهدی‌علی زکی بود، اما از درس اسدالله غالب دهلوی نیز بهره‌مند شد. [۱]
صدیق، حسن‌خان، محمدصدیق، ج۱، ص۱۰۰، شمع انجمن، ۱۲۹۳ق.
وی از جملۀ آخرین شاعران نامدار هند و استادِ بهادرشاه (پادشاه دهلی) بود. تمنا به حیدرآباد دکن رفت و مدتی در آن‌جا به‌سر برد، و در راه بـازگشت بـه وطـن، در بـهـوپـال (از سـرحـدات دکـن) بـا محمدصدیق حسن‌خان، نویسندۀ تذکرۀ شمع انجمن دیدار کرد؛ دیداری که به همنشینی و مکاتبه انجامید. [۲]
صدیق، حسن‌خان، محمدصدیق، ج۱، ص۱۰۰، شمع انجمن، ۱۲۹۳ق.
او باقی عمر خود را در مرادآباد به گوشه‌نشینی گذراند. [۳]
صدیق، حسن‌خان، محمدصدیق، ج۱، ص۱۰۰، شمع انجمن، ۱۲۹۳ق.
۲ - آثـار۱. قصاید تمنا، که در مرادآباد (۱۲۹۵ق/ ۱۸۷۸م) چاپ سنگی شده است؛ ۲. گل رعنا، به شعر فارسی ـ هندوستانی که در مرادآباد (۱۲۹۷ق/۱۸۸۰م) چاپ سنگی شده است؛ ۳. بدیع الصرف، در دستور زبان، (چ مدرس، ۱۲۶۶ق/ ۱۸۴۹م) که آن را برای آموزش محمد عبدالحفیظ، نوۀ محمد حفیظ‌الله‌خان بهادر یار جنگ نگاشت. این کتاب شامل مقدمه، ۱۱ باب و خاتمه است. مقدمه در تعریف صرف و موضوع و اشتقاق و اسم‌های صفات، و باب‌های یازده‌گانه در اقسام فعل و اشتقاق آن است. [۴]
نوشاهی، عارف، فهرست نسخه‌های خطی فارسی موزۀ ملی پاکستان، ج۱، ص۳۵۴، اسلام‌آباد، ۱۳۶۲ش.
[۵]
منزوی، احمد، خطی مشترک، ج۱۳، ص۲۶۳۶-۲۶۳۷.
۳ - پانویس
۴ - منبعدانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «تمنا»، شماره۶۰۹۰. رده‌های این صفحه : مقالات دانشنامه بزرگ اسلامی
|