مجمل حقیقیلفظ دارای اجمال به حسب مراد استعمالی، مجمل حقیقی است. ۱ - تعریفمجمل حقیقی، مقابل مجمل حکمی بوده و به لفظی گفته می‌شود که اجمال حقیقی دارد؛ یعنی مراد استعمالی لفظ مدلول دلالت تصدیقی اولی، ظاهر و روشن نیست. علت اجمال، یا ذات لفظ است، مثل: الفاظ مشترک ، و یا عامل خارجی، مثل: همراه بودن کلام با آن چه که برای قرینه بودن صلاحیت دارد، که این امر سبب اجمال لفظ و عدم انعقاد ظهور برای آن می‌گردد. در کتاب « محاضرات فی اصول الفقه » آمده است: «ثم ان المجمل تارةً یکون حقیقیا و اخری حکمیا و نقصد بالاول ما کان اللفظ غیر ظاهر فی المراد الاستعمالی و الاول لایخلو من ان یکون اجماله بالذات کاللفظ المشترک او بالعرض کالکلام المحفوف بما یصلح للقرینیة، فانه یوجب اجماله و عدم انعقاد الظهور له». [۴]
شرح اصول فقه، محمدی، علی، ج۱، ص۳۳۲.
[۵]
تحریر الفصول، ذهنی تهرانی، محمد جواد، ج۳، ص (۱۷۹۵-۱۷۹۴).
۲ - پانویس
۳ - منبعفرهنگ نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۷۰۳، برگرفته از «مجمل حقیقی». رده‌های این صفحه : مجمل
|