مجاز عرفی خاصمجاز عرفی خاص، استعمال لفظ در معنای غیر حقیقی، به علاقه معهود نزد عرف خاص می‌باشد. و در اصول فقه کاربرد دارد. ۱ - تعریفمجاز عرفی خاص، عبارت است از استعمال لفظ در غیر معنای موضوع له، به جهت مناسبت و علاقه‌ای که تنها در نزد گروه و طایفه ای خاص (عرف خاص) شناخته شده است، مانند:لفظ «حال» که در عرف خاص نحویون ، به طور مجاز در حالات عارض بر انسان به کار می‌رود. [۱]
زحیلی، وهبه، اصول الفقه الاسلامی، ج۱، ص۲۹۳.
۲ - پانویس
۳ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۶۹۴، برگرفته از مقاله «مجاز عرفی خاص». رده‌های این صفحه : مجاز عرفی
|