مترجمان قرآنمترجمان قرآن به کسانی گفته می‌شوند که به ترجمه قرآن پرداخته‌اند. ۱ - تعریف ترجمهاگر ترجمه را چنین معنا کنیم: «انتقال معنای کلام از زبانی به زبان دیگر، به گونه‌ای که جمیع معانی و مقاصد منظور در متن اصلی را متضمن باشد؛ به حدی که گویا عین کلام را از لغتی به لغت دیگر منتقل کرده‌اند، با علم به این که نقل عین کلام از زبانی به زبان دیگر میسر نیست»، آن گاه می‌توان واژه «مترجم قرآن» را بر کسی اطلاق کرد که قرآن را از زبان اصلی (یعنی زبان عربی) به یکی دیگر از زبان‌ها با معیارها و شرایط مذکور برگردانده باشد. ۲ - شرایط مترجمبر این اساس می‌توان برای مترجم شرایطی را برشمرد: ۱. کاملا به دقایق و نکات هر دو زبان مسلط باشد؛ ۲. به اسلوب‌ها و ویژگی‌های هر دو زبان آگاه باشد؛ ۳. ترجمه را به جمیع معانی اصل و مقاصد مربوط به متن، به نحو مطمئن ایفا کند؛ ۴. ترجمه را چنان نیکو ادا کند که مستقل و بی نیاز از متن باشد. ۳ - پیشینه ترجمه قرآناز آغاز انتشار اسلام و عبور آن از سرزمین‌های عرب زبان به سایر کشورها، نیاز به ترجمه قرآن برای تبلیغ اسلام و پیروی از آن احساس می‌شد. صحابه غیرعرب مثل سلمان فارسی ، صهیب رومی و بلال حبشی گاهی پاره‌ای از مفاهیم قرآن را برای هم زبانان خود ترجمه و تفسیر می‌کرده‌اند؛ از این رو، تاریخ ترجمه قرآن به صدر اسلام برمی گردد. ۴ - شمول مترجمان قرآنمترجمان قرآن شامل همه کسانی می‌شود که در کار ترجمه همه یا قسمتی از آیات و سوره‌ها به سایر زبان‌ها مشارکت دارند. این مترجمان را می‌توان به لحاظ‌های مختلف دسته بندی کرد؛ مانند: مترجمان قدیم و معاصر؛ مسلمان و غیرمسلمان. همچنین به لحاظ ملیت و زبانی که قرآن به آن ترجمه می‌شود، یا ملیت خود مترجمان نیز می‌توان آن‌ها را تقسیم کرد. توضیحات درباره هر یک از این اصناف را می‌توان ذیل اخص‌های این واژه (مترجمان) یافت. [۱]
سلماسی زاده، جواد، ۱۲۹۵-، تاریخ ترجمه قرآن درجهان، ص ۱۱-۱۲.
۵ - پانویس
۶ - منبعفرهنگنامه علوم قرآن، برگرفته از مقاله«مترجمان قرآن». |