استان قزویناستان قزوین از استان‌های شمال غربی ایران است که مرکز آن شهر قزوین است. منطقه قزوین در سال ۱۳۷۵ از استان تهران جدا شد و به همراه تاکستان از استان زنجان تشکیل استان تازه‌ای به نام استان قزوین را داد. مساحت این استان حدود ۱۵،۸۲۰ کیلومتر مربع است. این استان دارای دو ناحیه کوهستانی و دشتی می باشد. منطقه کوهستانی آن در شمال استان قرار دارد و دهستانهای الموت, رودبار و قسمتی از کوهپایه اقبال پشگلدره را در بر می گیرد. در همین ناحیه, بخشی از رشته کوه البرز از بخش شمال غربی و از استان گیلان به طرف جنوب غربی در داخل استان قزوین کشیده شده است. سیالان و الموت دو قله از قله های معروف کوهستان های بخش غربی البرز می باشند. ۱ - آب و هواآب و هوای شهر قزوین بخاطر هم جواری با رشته کوه‌های البرز از ناحیه شمال در تابستان خنک و در زمستان سرد است. میزان بارش شهر قزوین سالانه ۳۰۲ میلی‌متر در سال است. آب و هوای قزوین در منطقه کوهستانی شمال آن در زمستان ها سرد و پر برف و در تابستان ها معتدل است. ۲ - جمعیتبراساس نتایج سرشماری سال ۱۳۸۵ کشور، استان قزوین ۱۱۴۳۲۰۰ نفر جمعیت دارد. ۳ - اقواماین استان به لحاظ اجتماعی ترکیب قومی متنوعی دارد که شامل اقوام فارس، ترک، تات، و غیره است. این استان اصلی‌ترین منطقه تات‌نشین ایران است و بیشتر تات‌ها در شهرستان تاکستان زندگی می‌کنند. ۴ - منبعموسسه مطالعات ایران و اوراسیا |