عبدالله تاج کاظمینیعبداللّه تاج کاظمینی، از واعظان خوشخوان و ردیفدان اواخر عهد قاجار و سه دهه بعد از آن می‌باشد. ۱ - معرفی اجمالیاز تاریخ تولد و اوایل زندگی او اطلاعی در دست نیست. او از شاگردان تاج نیشابوری ملقب به تاج الواعظین، و سید عزیزاللّه ملک ملقب به ملک الذاکرین (متوفی ۱۲۹۳ش) بود [۱]
حسن مشحون، تاریخ موسیقی ایران، ج۱، ص۴۰۱.
و به سبب صدای خوشی که داشت به «نیم تاج» و پس از مرگ تاج نیشابوری به «تاج» مشهور شد. [۲]
حسن مشحون، تاریخ موسیقی ایران، ج۱، ص۴۰۱.
۲ - کسب لقب تاجلقب تاج را احمدشاه به او اهدا کرده بود و او سال‌ها در اندرونی احمدشاه روضه می‌خواند. همچنین سال‌ها شبهای جمعه روضه خوان مقبره اتابک اعظم (میرزا علی اصغرخان امین السلطان) در قم بود. [۳]
مهدی ستایشگر، واژه نامة موسیقی ایران زمین، ج۳، ص۱۲۷، پانویس ۱.
۳ - ویژگی تاج کاظمینیتاج کاظمینی اشعار را با صدای رسا و تحریرهای مناسب می‌خواند و تا پایان عمر اوج صدای خود را حفظ کرد ولی قدرت تحریر نداشت؛ ازینرو شعرها را با تحریرهای تودماغی (غُنّه ای) می خواند. [۴]
حسن مشحون، تاریخ موسیقی ایران، ج۱، ص۴۰۱.
نواری از صدای ایام جوانی او در «مخالف چهارگاه» موجود است. وی بیش‌تر به خواندن اشعار سعدی علاقه‌مند بود و به مجلس وعظ تسلط داشت.۴ - وفاتوفات وی را حدوداً بین ۱۳۴۲ ش تا ۱۳۴۵ ش دانسته‌اند. ۵ - فهرست منابع(۱) مهدی ستایشگر، واژه نامة موسیقی ایران زمین. (۲) حسن مشحون، تاریخ موسیقی ایران؛ ۶ - پانویس
۷ - منبعدانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «تاج کاظمینی»، شماره۳۰۳۵. رده‌های این صفحه : مقالات دانشنامه جهان اسلام
|