عبدالصاحب بن حسن نجفی جواهریجواهری، آل، خاندان علمی شیعی در قرن سیزدهم تا پانزدهم در عراق است. یکی از شخصیت‌های این خاندان، عبدالصاحب بن حسن نجفی جواهری است. ۱ - معرفی اجمالیعبدالصاحب در ۱۳۰۰ در نجف متولد شد. وی به تحصیل علوم پرداخت و بیشترین استفاده علمی را از آقاضیاءالدین عراقی (متوفی ۱۳۲۱ ش) برد و از شاگردان خاص و مقرِّر درس او به شمار می‌رفت [۱]
جعفر بن باقر آل‌محبوبه، ماضی النجف و حاضرها، ج۲، ص۱۱۷، بیروت ۱۴۰۶/ ۱۹۸۶.
[۲]
محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه: نقباءالبشر فی القرن الرابع عشر، قسم ۳، ص۱۱۲۸، مشهد ۱۴۰۴.
[۳]
آستان قدس رضوی، کتابخانه، ج۵، ص۲۲۶.
وی در تدریس متون درسی فقه و اصول مهارت داشت. [۴]
خانبابا مشار، مؤلفین کتب چاپی فارسی و عربی، ج۳، ستون۸۵۸، تهران ۱۳۴۰ـ۱۳۴۴ ش.
۲ - شاگردانسیدضیاءالدین بن محمدعلی بحرالعلوم و جعفر آل‌محبوبه از شاگردان او بودند. [۵]
محمدمهدی بن مرتضی بحرالعلوم، رجال السید بحرالعلوم، ج۱، ص۱۷۹، المعروف بالفوائد الرجالیه، چاپ محمدصادق بحرالعلوم و حسین بحرالعلوم، تهران ۱۳۶۳ ش.
[۶]
جعفر بن باقر آل‌محبوبه، ماضی النجف و حاضرها، ج۲، ص۱۱۷، بیروت ۱۴۰۶/ ۱۹۸۶.
۳ - وفاتعبدالصاحب در ۱۳۱۲ ش در نجف درگذشت. [۷]
جعفر بن باقر آل‌محبوبه، ماضی النجف و حاضرها، ج۲، ص۱۱۸، بیروت ۱۴۰۶/ ۱۹۸۶.
[۸]
محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه: نقباءالبشر فی القرن الرابع عشر، ج۱، ص۱۱۲۹، مشهد ۱۴۰۴.
۳.۱ - آثارآثار او عبارت‌اند از:شرحِ تبصرة المتعلمین علامه حلّی [۹]
محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۱۳، ص۱۳۵، چاپ علی‌نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
الاشارات و الدلائل فی ما تقدم و تأخر من الوسائل، درباره تعیین مواردی در کتاب وسائل الشیعه که شیخ حرّعاملی با تعابیر «تقدم» و «تأخر» و مانند این‌ها و بدون ذکر نشانی به احادیث هم‌مضمون ارجاع داده است.این کتاب در ۱۳۵۶/ ۱۳۱۶ ش چاپ شد [۱۰]
محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۲، ص۹۵، چاپ علی‌نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
[۱۱]
کورکیس عواد، معجم المؤلفین العراقیین فی القرنین التاسع عشر و العشرین، ج۲، ص۲۸۰، بغداد ۱۹۶۹.
[۱۲]
آستان قدس رضوی، کتابخانه، ج۵، ص۲۲۶ـ۲۲۷
تقریراتِ درس آقاضیاءالدین عراقی درباره مباحث الفاظ و ادله عقلی، و حاشیه بر بعضی کتاب‌های فقهی نیز از دیگر آثار اوست. [۱۳]
محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه: نقباءالبشر فی القرن الرابع عشر، ج۱، ص۱۱۲۹، مشهد ۱۴۰۴.
۴ - پانویس
۵ - منبعدانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة‌المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «جواهری»، شماره۵۱۷۳. |