عبدالحسین بن عبدعلی نجفی جواهریجواهری، آل، خاندان علمی شیعی در قرن سیزدهم تا پانزدهم در عراق است. یکی از شخصیت‌های این خاندان، عبدالحسین بن عبدعلی است. ۱ - معرفی اجمالیفرزند عبدعلی، عبدالحسین، در ۱۲۸۲ یا ۱۲۸۶ در نجف به دنیا آمد و فقه و اصول را نزد استادان مبرّز میرزاحسین خلیلی تهرانی، آخوند خراسانی، آقارضا همدانی و محمدطه نجف فراگرفت. [۱]
محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه: نقباءالبشر فی القرن الرابع عشر، ج۱، ص۱۰۴۷، مشهد ۱۴۰۴.
وی ادیبی متبحر و شاعری توانا بود و نزد عالمان و ادیبان زمان مقبولیت بسیار داشت و مرجعی برای حل مسائل علمی و ادبی به شمار می‌رفت. او در ۱۳۳۵ در نجف وفات یافت و پس از تشییع باشکوهی در مقبره خانوادگی‌شان دفن گردید. در رثایش اشعار زیادی سرودند. [۲]
جعفر بن باقر آل‌محبوبه، ماضی النجف و حاضرها، ج۲، ص۱۱۲ ـ ۱۱۳، بیروت ۱۴۰۶/ ۱۹۸۶.
[۳]
محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه: نقباءالبشر فی القرن الرابع عشر، ج۱، ص۱۰۴۷، مشهد ۱۴۰۴.
[۴]
علی خاقانی، شعراء الغری، ج۵، ص۱۶۵ـ۱۶۷، نجف ۱۳۷۳/۱۹۵۴، چاپ افست قم ۱۴۰۸.
[۵]
علی خاقانی، شعراء الغری، ج۵، ص۱۶۷ـ ۱۹۸، نجف ۱۳۷۳/۱۹۵۴، چاپ افست قم ۱۴۰۸.
۲ - فرزندانفرزندانش جعفر (دانش‌آموخته رشته حقوق، مقتول در ۱۳۲۷ ش/ ۱۹۴۸)، هادی (ادیب و شاعر و نویسنده)، محمدمهدی و عبدالعزیز نام داشتند و دو نفر اخیر شهرت یافتند. [۶]
عبدالحسین جواهری، النجم الزاهر فی اعلام آل‌الجواهر، ج۱، ص۴ـ۵، (جزوه تکثیر شده).
[۷]
عبدالحسین جواهری، النجم الزاهر فی اعلام آل‌الجواهر، ج۱، ص۴۶ـ۴۷، (جزوه تکثیر شده).
۳ - پانویس
۴ - منبعدانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة‌المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «جواهری»، شماره۵۱۷۳. |