ظهور ابتداییظهور بدوی همان ظهور ناپایدار از لفظ در ذهن انسان می باشد. ۱ - تعریفبه معنایی که از لفظ به ذهن انسان خطور میکند، در صورتی که ناپایدار باشد و با تأمل از بین برود، ظهور بدوی یا ابتدایی گویند، مانند جایی که قرینه و شاهدی بر خلاف ظهور لفظ وجود دارد، لیکن شخص از آن غافل است و بعد که متوجه آن میشود، ظهور ابتدایی از بین میرود و یا جایی که شخص، بعد متوجه شود که منشأ تبادر معنای پیشین، فزونی افراد آن معنا بوده است، بدون آنکه لفظ برای آن معنا وضع و تعیین شده باشد. ۲ - حجیتچنین ظهوری نزد اصولیان حجت نیست. مقابل آن، ظهور مستقر قرار دارد که حجت و معتبر است. ۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهمالسلام، ج۵، ص۲۷۹، برگرفته از مقاله «ظهور ابتدایی». |