زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

ظهور ابتدایی





ظهور بدوی همان ظهور ناپایدار از لفظ در ذهن انسان می باشد.


۱ - تعریف



به معنایی که از لفظ به ذهن انسان خطور می‌کند، در صورتی که ناپایدار باشد و با تأمل از بین برود، ظهور بدوی یا ابتدایی گویند، مانند جایی که قرینه و شاهدی بر خلاف ظهور لفظ وجود دارد، لیکن شخص از آن غافل است و بعد که متوجه آن می‌شود، ظهور ابتدایی از بین می‌رود و یا جایی که شخص، بعد متوجه شود که منشأ تبادر معنای پیشین، فزونی افراد آن معنا بوده است، بدون آنکه لفظ برای آن معنا وضع و تعیین شده باشد.

۲ - حجیت



چنین ظهوری نزد اصولیان حجت نیست. مقابل آن، ظهور مستقر قرار دارد که حجت و معتبر است.

۳ - پانویس


 
۱. اصول الفقه، ۲، ص ۱۲۹.    
۲. الإنصاف فی مسائل دام فیها الخلاف، ج۳، ص ۳۵۳.    


۴ - منبع


فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، ج۵، ص۲۷۹، برگرفته از مقاله «ظهور ابتدایی».    






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.