صفت استفالصفت استفال به دور شدن ریشه زبان از کام بالا هنگام تلفظ اطلاق می‌شود و یکی از صفات اصلی حروف می‌باشد. ۱ - تعریف«استفال» ضد « استعلا » در لغت به معنای پایین آمدن و طلب پستی و در اصطلاح تجوید عبارت است از به پایین آمدن و دور شدن ریشه زبان از کام بالا. صدای حروف در نتیجه این صفت، نازک و رقیق می‌شود که این حالت را «ترقیق» گویند. «استفال» در مقابل «استعلا» از صفات اصلی یا متضاد حروف است. [۱]
قرطبی، عبدالوهاب بن محمد، -۴۶۱ق، الموضع فی التجوید، ص (۹۰-۹۱).
[۲]
موسوی بلده، محسن، حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم، ج۲، ص۵۲.
[۳]
محیسن، محمدسالم، الرائدفی تجویدالقرآن، ص۴۸.
[۴]
صبره، علی، -۱۹۴۸، العقدالفریدفی فن التجوید، ص۴۲.
۲ - عناوین مرتبطحروف مستفله . ۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله«صفت استفال». رده‌های این صفحه : تجوید | قرآن شناسی
|