صرع جکسونیصرع جکسونی، یکی از مباحث مطرح در روانشناسی فیزیولوژیک بوده که یکی از انواع بیماری صرع میباشد. این نوع صرع را برای بار اول، جان جکسون توصیف کرده و در حقیقت نوعی از گراندمال یا صرع بزرگ است. یکی از علایم این بیماری، حمله عضلانی است که از یک قسمت بدن مانند یک طرف صورت، یا یک بازو و یا یک انگشت شروع میشود و به تمام بدن سرایت میکند. در این مقاله بعد از تعریف بیماری صرع به بررسی صرع جکسونی میپردازیم. ۱ - تعریف صرعصرع به معنای اختلال رایجی است که افراد نسبتا زیادی به آن مبتلا هستند. وارد شدن آسیب به بافت عصبی که توسط عوامل مختلف بیماری ایجاد میشود، میتواند آن بافت را تحریکپذیر کند و ممکن است به خاطر آسیب وارده، به افزایش فعالیت همزمان بینجامد. این فعالیت بیش از حد که به حملههای صرع معروف است، موجب میشود که کارکرد آن منطقه به صورت افراطی ظاهر شود. حملههای صرع به صورت ادواری، با تخلیه ناگهانی نورونها روی میدهند. این حملهها میتوانند گسترده باشند و به انقباض عضلانی در سرتاسر بدن و از دست دادن هشیاری منجر شوند یا ممکن است بیشتر موضعی باشند. بیمار مبتلا به صرع، مکررا دچار ناآگاهی نسبت به محیط و تغییرات در کنشهای الکتروشیمیایی مغز میشود. اکثر این تغییرات مغزی را به وسیله دستگاه موجنگار مغزی (E. E. G) میتوان نشان داد. صرع از جمله اختلالاتی است که نشانههای اصلی آن "مثبت" هستند. بسته به محل بافت تحریکپذیر، نشانههای اصلی میتوانند حسی باشند مثل توهم، یا حرکتی باشند مثل کششها یا انقباضهای عضلانی بزرگتر و یا هیجانی باشند مثل ترس یا خنده. مهمترین انواع اپیلپسی عبارتند از: · صرع کوچک ۲ - تعریفاین نوع صرع را برای بار اول، جان جکسون توصیف کرده و در حقیقت نوعی از گراندمال یا صرع بزرگ است. یکی از علایم این بیماری، حمله عضلانی است که از یک قسمت بدن مانند یک طرف صورت، یا یک بازو و یا یک انگشت شروع میشود و به تمام بدن سرایت میکند. البته گاهی ممکن است قسمتهای دیگر بدن را شامل نشود، ولی معمولا به یک تشنج کلی بدن ختم میشود. در صرع جکسونی، غالبا ناحیهای از مغز بیمار که قسمت بهخصوصی از حرکات عضلانی بدن را کنترل میکند، آسیب دیده است. ۲.۱ - اختلال شخصیتاین بیماری نوعی صرع موضعی محسوب میشود. صرفنظر از نوع صرع، تعدادی از بیماران مبتلا به این عارضه، بهتدریج دچار اختلالات شخصیت از نوع نوروتیک میشوند که ظاهرا واکنش عاطفی نسبت به بیماری صرع است. مقدار تاثیر این بیماری بر شخصیت و تخریبی که به وجود میآورد، بستگی به نوع تجارب هر فرد دارد، مثلا اگر احساس اعتماد به نفس بیمار کم، یا قدرت تحمل اواندک است، وقتی به صرع مبتلا میشود، هر یک از این حالت او شدت مییابد، که با گسترش بیماری صرع تاثیر روانی – اجتماعی مخربتری خواهد داشت. ۲.۲ - تفاوت با هیستریکنکته قابل ذکر اینکه، حملههای واقعی اپیلپسی را نباید با حملههای مشابه هیستریک اشتباه کرد. در حملات هیستریک، بیمار معمولا آگاهی خود را از دست نمیدهد و یا وقتی به زمین میافتد، آسیب نمیبیند، زبان خود را گاز نمیگیرد و یا کنترل دستگاه مدفوع و ادرار را از دست نمیدهد. اما در حملات صرع بزرگ این علایم وجود دارد. [۱]
شاملو، سعید، آسیبشناسی روانی، ص۲۹۰، تهران، رشد، ۱۳۸۲، چاپ هفتم.
۲.۳ - نوروفیزیولوژیوقتی که امواج تحریککننده به قشر حرکتی مغز میرسد، موجب "رژه" پیشروندهای از انقباضات عضلانی در طرف مقابل بدن میشود که شایعترین شکل آن از ناحیه دهان شروع شده و بهتدریج به طرف پاها پایین میرود، اما ممکن است در جهت معکوس نیز حرکت کند. این نوع امواج، صرع جکسونی را به وجود میآورند. [۲]
گایتون، آرتور، فیزیولوژی پزشکی، ص۷۴۷، ترجمه حوری سپهری، تهران،اندیشه رفیع، ۱۳۸۷، چاپ سوم.
۳ - پانویس
۴ - منبع• سایت پژوهه، برگرفته از مقاله «صرع»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۹/۰۵/۱۲. ردههای این صفحه : اختلالات روانی | بیماریهای مغزی | روان پزشکی | روانشناسی بالینی | روانشناسی فیزیولوژیک | سیستم عصبی | مباحث روانشناسی
|