حساب کاربری
زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
لینک کوتاه
شنوایی (قرآن)
از عناوین و موضوعات به کار رفته در
آیات قرآن
، شنوایی است.
فهرست مندرجات
۱ - معنای شنوایی
۲ - عناوین مرتبط
۳ - پانویس
۴ - منبع
۱ - معنای شنوایی
شنوايى، عمل شنيدن، يكى از حواسّ ظاهر و آن شنيدن اصوات است و آلت آن گوش است.
[۱]
فرهنگ فارسى، ج ۲، ص ۲۰۸۳، «شنوايى».
در اين عنوان، اطّلاعات مربوط به شنوايى جمعآورى شده و
گوش
، مدخل جدايى است.
[۲]
به مقاله
گوش (قرآن)
رجوع شود.
در این عنوان آیاتی معرفی میشوند که در آنها از مشتقّات «سمع»، «واعية» و بعضى كلمات و جملات ديگر استفاده شده است.
۲ - عناوین مرتبط
آثار شنوایی (قرآن)
،
آرزوی شنوایی (قرآن)
،
ادعای شنوایی (قرآن)
،
استفاده از شنوایی (قرآن)
،
حسابرسی شنوایی (قرآن)
،
دعوت به شنوایی (قرآن)
،
شنوایی اصحاب کهف (قرآن)
،
شنوایی اولواالالباب (قرآن)
،
شنوایی بنیاسرائیل (قرآن)
،
شنوایی بهشتیان (قرآن)
،
شنوایی جنیان (قرآن)
،
شنوایی جهنمیان (قرآن)
،
شنوایی در آستانه قیامت (قرآن)
،
شنوایی در قیامت (قرآن)
،
شنوایی دروغگویان (قرآن)
،
شنوایی شیاطین (قرآن)
،
شنوایی قسیسین (قرآن)
،
شنوایی کافران (قرآن)
،
شنوایی گناهکاران (قرآن)
،
شنوایی محمد (قرآن)
،
شنوایی مسیحیان (قرآن)
،
شنوایی مشرکان (قرآن)
،
شنوایی منافقان (قرآن)
،
شنوایی مؤمنان (قرآن)
،
شنوایی یهود (قرآن)
،
محرومان از شنوایی (قرآن)
،
نعمت شنوایی (قرآن)
.
۳ - پانویس
۱.
↑
فرهنگ فارسى، ج ۲، ص ۲۰۸۳، «شنوايى».
۲.
↑
به مقاله
گوش (قرآن)
رجوع شود.
۴ - منبع
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۷، ص۴۹۶، برگرفته از مقاله «شنوایی»
ردههای این صفحه :
شنوایی
|
موضوعات قرآنی
آخرین نظرات
شنوایی