شرطیت (اصول)ـــ شرطیت مانند جزئیت از احکام وضعی می‌باشد. ـــ شرطیت، اعتبار شرط بودنِ چیزی برای مامورٌ به است. ۱ - تعریف شرطیتـــ شرطیت همچون جزئیت حکمی وضعی است؛ بلکه برخی، احکام وضعی را منحصر در سه چیز دانسته‌اند که یکی از آنها شرطیت است. ـــ شرطیت، از احکام وضعی و به معنای اعتبار شرط بودن چیزی برای ماموربه است، و شرط هم به چیزی گفته می‌شود که از ماهیت ماموربه خارج بوده و از نبود آن، نبود مشروط لازم می‌آید، ولی از وجود آن وجود مشروط لازم نمی‌آید، مانند: طهارت ، که شرط نماز است. [۱]
فرهنگ معارف اسلامی، سجادی، جعفر، ج۳، ص۷۶.
[۲]
مبادی فقه و اصول، فیض، علیرضا، ص (۱۱۵-۱۱۴).
[۵]
کفایة الاصول، فاضل لنکرانی، محمد، ج۵، ص۳۱۸.
۲ - پانویس
۳ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۵۱۹، برگرفته از مقاله «شرطیت». فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۴، ص۶۶۰. |