سگ آبیسگ آبى جانورى آبزی می باشد که بیشتر در شبها بیرون می آید. ۱ - معنای سگ آبی سگ آبى، جانورى با اندام دراز و به نسبت باریک و دم بلند است که بیشتر شبها بیرون مى‌آید و شناگر ماهرى است. [۱]
فرهنگ بزرگ سخن.
۲ - کاربرد سگ آبی در فقهاز احکام آن در بابهایى نظیر طهارت و اطعمه و اشربه سخن گفته اند. امام خمینی که معتقد به پاک بودن سگ آبی (دریایی) است در «کتاب الطهارة» در بررسی موضوع ابتدا به نقل اقوال پرداخته و بعد از نقل طهارت سگ آبی از نهایه، تحریر، تذکره و ذکری؛ و بیان مشهور بودن طهارت آن از کفایه و نظر حلی (ابن ادریس) بر نجاست آن، سخن منتهی بر اقرب بودن نجاست آن و تعلیل او «بانّ اللفظ یقال له بالاشتراک» را متذکر شده و سپس می‌فرمایند: «و الاقوی طهارة کلب الماء و خنزیره.» ایشان بعد از نقل اقوال و اعلام نظر خویش در استدلال بر آن می‌نویسند: «لا لانصراف الادلّة علی فرض صدق العنوان علیهما، فانّه ممنوع. و مجرّد کون بعض الافراد یعیش فی محلّ او یندر الابتلاء به، لا یوجب الانصراف بل لعدم صدق العنوانین علیهما جزماً، و عدم کونهما مع البرّی منهما من نوع واحد.» یعنی دلیل طهارت سگ و خوک آبی انصراف ادله (نجاست سگ و خوک) از آن دو با فرض صدق عنوان (سگ و خوک) بر آن دو، نیست. زیرا ادعای انصراف مردود و ممنوع است و صرفاً زندگی بعض افراد (یک عنوان) در جایی (آب) یا نادر بودن ابتلاء به آن موجب انصراف ادله از آن افراد نمی‌شود. بلکه دلیل طهارت آن دو این است که این دو عنوان (سگ و خوک) بر آن دو صدق نمی‌کند و این دو با سگ و خوک خشکی از یک نوع نیستند. ایشان در ادامه بعد از بیان چرایی از نوع واحد نبودن سگ و خوک خشکی و دریایی، در بیان دلیل نقلی طهارت، به صحیحة عبدالرحمن بن الحجّاج استناد نموده و می‌نویسند: و تدلّ علی طهارة کلبه بل و خنزیره علی وجهٍ صحیحة عبدالرحمن بن الحجّاج...» خلاصه سخن آن که سگ آبى بنابر قول مشهور پاک است؛ لیکن گوشت آن حرام مى‌باشد. برخى قدما قائل به نجاست سگ آبى همچون سگ خشکی شده اند. برخى گفته اند: سگ آبى اگر دندان نیش داشته باشد حرام گوشت و گرنه، حلال گوشت است. ۳ - پانویس۴ - منبع• فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۴، ص۵۰۹. • ساعدی، محمد، (مدرس حوزه و پژوهشگر) ، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی |