سؤال (قرآن)از عناوین و موضوعات مطرح شده در آیات قرآن، «سؤال» است. ۱ - معنی سؤالسؤال به معناى طلب و خواستن است. اين خواستن، گاهى براى استفهام و استخبار است و گاهى به معناى درخواست. قسم اوّل يا حقيقى است و يا مجازى، يعنى گاهى مقصود سؤال‌كننده كسب آگاهى و خبرگيرى است و گاهى مقاصد و انگيزه‌هاى ديگرى همچون انكار، امر (تشويق) توبيخ، تعجّب، استهزا و تقرير دارد. در اين عنوان به هرگونه سؤال استفهامى اعمّ از حقيقى و مجازى توجّه شده است و سؤال به معناى دعا، درخواست و حسابرسى و ... در عناوین و جايگاههاى خود بحث شده است. [۴]
به مقالات دعا (قرآن)، حسابرسی (قرآن) و ... رجوع شود.
البته با توجّه به گستردگى مباحث مربوط به سؤال در قرآن، تنها جنبه فاعلى يعنى سؤال‌كننده مدّ نظر قرار گرفته و احياناً به برخى از جنبه‌هاى ديگر هم اشاره شده است.در اين عنوان آیاتی معرفی می‌شوند که در آن‌ها از واژه‌هاى «سئل»، ادات استفهام مثل «هَلْ»، «همزه»، «مَنْ» و ... استفاده شده است. ۲ - عناوین مرتبطآثار سؤال (قرآن)، آداب سؤال (قرآن)، احکام سؤال (قرآن)، اقسام سؤال (قرآن)، انگیزه‌های سؤال (قرآن)، اهداف سؤال (قرآن)، سؤال در بهشت (قرآن)، سؤال در جهنم (قرآن)، سؤال در قبر (قرآن)، سؤال در قیامت (قرآن)، سؤال‌کنندگان (قرآن)، سؤال ممنوع (قرآن)، سؤال نابه‌جا (قرآن)، طرح سؤال (قرآن)، فلسفه سؤال (قرآن). ۳ - پانویس۴ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۶، ص۳۴۸، برگرفته از مقاله «سؤال». رده‌های این صفحه : سؤال | موضوعات قرآنی
|