رسالة فی الغناء (للسنقری)رسالة فی الغناء تألیف، شیخ حسین بن علی سنقری قدس سره می باشد. ۱ - درباره کتابمؤلف رساله حاضر از شاگردان شیخ هادی تهرانی بوده است. شیخ هادی نیز رساله‌ای در غنا دارد که رسالۀ حاضر از آن استفاده کرده است. مؤلف معتقد است که غنا بالذات حرام نیست بلکه در خواندن قرآن و مراثی مستحب است و در عروسیها مباح است و آنچه موجب حرمت آن می‌شود عوارض خارجی مانند اختلاط مرد و زن و فسق و فجور در مجالس است. او حاصل نظر خود را چنین بیان می‌کند: و الحاصل ان المحرم هو ما یضرب فی الالتهاء و الشهوات المحض فی اتباع الهوی و الاباطیل کما هو الحال فی الآلات الممحضة لذلک من الکوبة و المعزف و العود من القصب و المزمار و امثالها مما هو المتعارف بین اهل الفسوق مما یدف، و ما عدا ذلک اما مباح کما فی حداء الابل و زف العرائس او مندوب کالتغنی بقراءة القرآن و الادعیة و الاشعار المشعرین عن معرفة الجبار و ذکر الخلفاء الابرار و دون اقتران بما یقصده الفجار. مؤلف در ادامۀ رساله از حکم مرثیه سرایی بر مردگان و اجرت گرفتن برای آن و همچنین اجرت گرفتن برای اذان گفتن و نماز خواندن و حکم گوش دادن به غنا و بازی با آلات لهو بحث می‌کند. ۲ - نسخه کتابتنها نسخۀ رسالۀ حاضر متعلق است به کتابخانۀ خصوصی حضرت استاد لاجوردی که این تصحیح بر اساس آن انجام گرفته است. این نسخه با خط زیبای نسخ جلی تحریر شده و دارای ۸۶ صفحه ۱۳ سطری است. تحریر کننده در جای جای نسخه دچار اشتباهات املایی گردیده و در اغلب موارد الف و لامها را با دو الف تحریر نموده است مانند «فالرجوع»، «بالذات»، «فالمراد». .. که این گونه موارد و موارد فراوان دیگر تصحیح قیاسی شده است. با این حال چه بسا هنوز اغلاطی در آن باقی باشد که به دلیل نبودن نسخه‌ای دیگر تصحیح آنها ممکن نشده است. ۳ - منبعنرم افزار مجموعه جامع فقه اهل البیت، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی (نور). |