دشمنی اسراف‌گران با انبیاء (قرآن)از ویژگی‌های اسراف‌گران که در آیات قرآن به آن اشاره شده، دشمنی با انبیاء است. ۱ - ستیزه‌جویی با انبیاستیزهجویی مسرفان با پیامبران و آموزه‌های آنان: «وَمَا أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ إِلاَّ رِجَالًا نُّوحِي إِلَيْهِمْ ... • ثُمَّ صَدَقْنَاهُمُ الْوَعْدَ فَأَنجَيْنَاهُمْ وَمَن نَّشَاء وَأَهْلَكْنَا الْمُسْرِفِينَ؛ ما پیش از تو، جز مردانی که به آنان وحی می‌کردیم، نفرستادیم! (همه انسان بودند، و از جنس بشر! ) سپس وعده‌ای را که به آنان داده بودیم، وفا کردیم! آنها و هر کس را که می‌خواستیم (از چنگ دشمنانشان) نجات دادیم و مسرفان را هلاک نمودیم!» برداشت ياد شده بر اين ديدگاه مبتنى است كه مقصود از اسراف (به تناسب حكم و موضوع و مورد آيه) اسراف در مخالفت و دشمنى با پيامبران باشد؛ نه اسراف در امور مالى. ۲ - پانویس
۳ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳، ص۲۷۵، برگرفته از مقاله «دشمنی اسراف‌گران با انبیاء». |