حجت‌های خدا (قرآن)حجت خدا عامل معرفت خداوند رحمن و حلال و حرام و روش زندگی است. ۱ - عطاکننده حجتخداوند، عطاکننده حجت خود به ابراهیم (علیه‌السلام) ، برای احتجاج و غلبه وی بر قوم مشرک خویش: «وتلک حجتنا ءاتینـها ابرهیم علی قومه...؛ اینها دلایل ما بود که به ابراهیم در برابر قومش دادیم! درجات هر کس را بخواهیم (و شایسته بدانیم،) بالا می‌بریم؛ پروردگار تو، حکیم و داناست». درست است که این استدلالات جنبه منطقى داشت، و ابراهیم به نیروى عقل و الهام فطرت به آنها رسیده بود، ولى چون این نیروى عقل و آن الهام فطرت همه از ناحیه خدا است، خداوند همه این استدلالات را از مواهب خویش مى‌شمرد که در دلهاى آماده همچون دل ابراهیم منعکس مى‌شود. ۲ - حجت‌های رساخداوند ، دارای دلایل و حجت‌های رسا: «قل فلله الحجة البــلغة فلو شاء لهدکم اجمعین؛ بگو: دلیل رسا (و قاطع) برای خداست (دلیلی که برای هیچ کس بهانه‌ای باقی نمی‌گذارد). و اگر او بخواهد، همه شما را (به اجبار) هدایت می‌کند. (ولی چون هدایت اجباری بی‌ثمر است، این کار را نمی‌کند.)». ۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «حجت‌های خدا» |