ثرا (مفردات‌نهج‌البلاغه)ثَرَا (به فتح ثاء) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای کثرت و نمو، که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص متاع دنیا و نوع نگاه افراد مؤمن به دنیا و ... از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیثَرَا (به فتح ثاء) به معنای کثرت و نمو، آمده است. چنان‌که گفته می‌شود: «ثری القوم و المال ثرا: کثر و نما.» واژه «ثروه» را در نهایه «العدد الکثیر» و در اقرب الموارد «العدد الکثیر من الناس.» گفته است که عبارت نهایه عدد کثیر از مال را نیز شامل می‌شود. ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) «متاع الدنیا حطام ... بلغتها ازکی من ثروتها؛ متاع دنیا علف خشک شکسته است ... کفایتش از کثرتش پاکتر است.» در همین حکمت حضرت (علیه‌السلام) همچنین فرموده‌اند: «و انما ینظر المومن الی الدنیا بعین الاعتبار ... ان قیل اثری قیل اکدی و ان فرح له بالبقاء حزن له بالفناء؛ مومن به دنیا با چشم عبرت می‌نگرد ... اگر گفته شود غنی و ثروتمند شد بعد گفته می‌شود فقیر گردید؛ و اگر شادمان شود با ماندن، محزون گردد با فانی شدن.» «اثری» یعنی دارای عدد کثیر از مال شد. امام (علیه‌السلام) همچنین در بیانی دیگر می‌فرماید: «وصله الرحم فانها مثراة فی المال و منساة فی الاجل؛ صله رحم مال را زیاد کننده و اجل را تاخیر اندازنده است.» واژه «مثراة» به معنی زیاد کننده است. ۳ - تعداد کاربرداین واژه چهار بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ثرا»، ص۱۸۴. |