تنزیه خدا از بیهدفی در خلقت (قرآن)از موارد تنزیه خداوند که در آیات قرآن بیان شده، تنزیه از بیهدفی درخلقت است. ۱ - مبرا بودن از بىهدفى در خلقتمنزّه بودن خداوند از هدف نداشتن در خلقت آسمانها، زمین و موجودات: ۱. «الَّذينَ يَذكُرُونَ اللَّهَ قِيمًا وقُعودًا وعَلى جُنوبِهِم ويَتَفَكَّرونَ فى خَلقِ السَّموتِ والارضِ رَبَّنا ما خَلَقتَ هذا بطِلًا ...؛همان كسانى كه خدا را ايستاده و نشسته، و در حالى كه بر پهلو خوابيدهاند، ياد مىكنند؛ و در اسرار آفرینش آسمانها و زمين مىانديشند؛ و مىگويند: پروردگارا! اينها را بيهوده نيافريدهاى....» ۲. «وما خَلَقنَا السَّماءَ والارضَ وما بَينَهُما لعِبين • لَو ارَدنا ان نَتَّخِذَ لَهوًا لَاتَّخَذنهُ مِن لَدُنّا ان كُنّا فعِلين؛ ما آسمان و زمين، و آنچه را در ميان آنهاست به بازى و بىهدف نيافريديم. به فرض محال اگر مىخواستيم سرگرمی انتخاب كنيم، چيزى متناسب خود انتخاب مىكرديم؛ اگر اهل اين كار بوديم.» ۳. «وما خَلَقنَا السَّماءَ والارضَ وما بَينَهُما بطِلًا ذلِكَ ظَنُّ الَّذينَ كَفَروا ...؛ما آسمان و زمين و آنچه را ميان آنهاست بيهوده نيافريديم؛ اين گمان کافران است....» ۴. «وما خَلَقنَا السَّموتِ والارضَ وما بَينَهُما لعِبين؛ما آسمانها و زمين وآنچه را كه در ميان اين دو است به بازی و بىهدف نيافريديم.» ۲ - پانویس
۳ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۹، ص۵۰، برگرفته از مقاله «موارد تنزیه خدا (تنزیه از بیهدفی در خلقت)» |