ترجمه رساله قشیریه (کتاب)رساله قشیریه تالیف عبد الکریم بن هوازن قشیری (۳۷۶- ۴۶۵) که در نیمه دوم سده ششم و یا در نیمه اول سده هفتم هجری از زبان عربی به فارسی ترجمه شده، از متون کهن و معتبر در زبان فارسی و عرفان اسلامی است. ۱ - معرفی مترجممترجم این اثر گرانسنگ نامشخص است ولی از شیوه نگارشی او برمی آید که از چهره‌های ممتاز علمی و ادبی زمان خود بوده است. ۲ - محتوای کتابدر این اثر، دو حکایت از حسین بن علی علیه‌السّلام آورده شده که حائز اهمیت است: حسین بن علی علیه‌السّلام را گفتند: ابوذر همی گوید که درویشی را دوستر دارم از توانگری، و بیماری را دوستر دارم از تندرستی. گفت: خدای تعالی بر ابوذر رحمت کند؛ من همی گویم هر که توکل بر نیکویی اختیار خدای کند او را بر اختیار خدای، اختیار دیگر نبود. [۱]
رساله قشیریه، به تصحیح بدیع الزمان فروزانفر، ص۲۹۹، تهران.
حسین بن علی علیه‌السّلام جایی رسید. چند کودک آنجا بودند. پاره چند نان داشتند. حسین را میزبانی کردند. بنشست و آن پاره‌های نان با ایشان بخورد و ایشان را به سرای برد و طعام داد و ایشان را نو جامه کرد و گفت: دست ایشان راست بر من، زیرا که ایشان را جز آن نبود که میزبانی کردند و من زیاده از آن یابم. [۲]
رساله قشیریه، به تصحیح بدیع الزمان فروزانفر، ص۲۹۹، تهران.
۳ - پانویس
۴ - منبعپژوهشی در مقتل های فارسی، برگرفته از مقاله «ترجمه رساله قشیریه (کتاب)». |