تغیر مسیر یافته از - تبر (به کسر تاء)
زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

تبر - به کسر تاء (مفردات‌نهج‌البلاغه)





تِبر (به کسر تاء) از مفردات نهج البلاغه، به معنای طلای غیر مسکوک می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) از این واژه در خصوص زندگی زاهدانه خویش، استفاده نموده است.


۱ - مفهوم‌شناسی



تِبر (به کسر تاء) به معنای طلای غیر مسکوک آمده است و اگر مسکوک باشد آن‌را «عین» می‌گویند.

۲ - کاربردها



امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره زهد خویش به عثمان بن حنیف می‌نویسد: «فو الله ما کنزت من دنیاکم تبرا و لا ادخّرت من غنائمها وفرا و لا اعددت لبالی ثوبی طمرا؛ به خدا قسم از دنیایتان طلایی ذخیره نکرده‌ام و از غنائم آن مالی نیندوخته‌ام و برای لباس کهنه‌ام عوضی آماده ننموده‌ام.» («طمر» به معنی لباس مندرس است.)

۳ - تعداد کاربرد



این واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.

۴ - پانویس


 
۱. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۱۷، نامه۴۵.    


۵ - منبع


قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «تبر»، ص۱۷۰-۱۶۹.    






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.