بهه (مفردات‌نهج‌البلاغه)بَهِه (به فتح باء) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای مباهات و مفاخره می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در بیانی از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیبَهِه (به فتح باء) به معنای مباهات و مفاخره آمده است. چنان‌که گفته می‌شود: «باهاه: فاخره.» ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) در بیانی فرموده است: «و لکنّ الخیر ان یکثر علمک و ان یعظم حلمک و ان تباهی الناس بعبادة ربکّ.» ۳ - تعداد کاربرداین واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس
۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بهه»، ص۱۶۰-۱۵۹. |