بقاء (مفردات‌نهج‌البلاغه)بَقَاء (به فتح باء و قاف) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای ماندن، ثبات، باقی ماندن و استمرار می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در موارد گوناگونی از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیبَقَاء (به فتح باء و قاف) به معنای ماندن آمده است. ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) در بیانی می‌فرماید: «یا کمیل هلک خزّان الاموال و هم احیاء و العلماء باقون ما بقی الدهر...» ۳ - تعدادکاربرداین واژه به صورت فعل، مصدر، اسم فاعل و...، پرتکرار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس
۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بَقَاء»، ص۱۴۸. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|