تغیر مسیر یافته از - برد
زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

برد (مفردات‌نهج‌البلاغه)






برد (به فتح باء و سکون راء) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای معنای خنک و سرد می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) از این واژه، در مورد یکی از ویژگی‌های مورچه نسبت به ذخیره‌سازی مواد غذایی، استفاده نموده است.


۱ - مفهوم‌شناسی



بَرد (بر وزن عقل) به معنای خنک و سرد آمده است. چنان‌که در لغت آورده‌اند: «البرد نقیض الحّر و البرودة نقیض الحرارة.»

۲ - کاربردها



آن حضرت (علیه‌السلام) درباره مورچه فرموده است: «تنقل الحبّة الی جحرها و تعدّها فی مستقّرها، تجمع فی حرها لبردها...؛ دانه را به لانه‌اش می‌برد و در قرارگاه خود آماده می‌کند، و در فصل گرما برای فصل سرما ذخیره می‌کند.»

۳ - پانویس


 
۱. جوهری، أبو نصر، الصحاح‌ تاج اللغة و صحاح العربیة، ج۲، ص۴۵۵.    
۲. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۷۰، خطبه۱۸۵.    


۴ - منبع


قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «برد»، ص۱۲۷.    






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.