حساب کاربری
زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
لینک کوتاه
بادیهنشینان (قرآن)
از عناوین و موضوعات مطرح شده در
آیات قرآن
، «بادیهنشینی» است.
فهرست مندرجات
۱ - معنی بادیهنشینی
۲ - عناوین مرتبط
۳ - پانویس
۴ - منبع
۱ - معنی بادیهنشینی
بادیه در لغت به معنای
صحرا
،
بیابان
و سرزمینی است که ساکن دائمی نداشته باشد.
[۱]
فراهیدی، خلیل بن احمد، العین، ج۸، ص۸۳، «بدء»، «بدو».
بادیه نشینی نیز به معنای چادرنشینی و صحرانشینی است.
[۲]
دهخدا، علی اکبر، لغت نامه، ج۳، ص۳۴۴۸، «بادیه».
[۳]
دهخدا، علی اکبر، لغت نامه، ج۳، ص۳۴۴۹، «بادیه نشین».
در این عنوان آیاتی معرفی میشوند که در آنها از واژه «الاعراب»، «البدو» و از جمله «لم نجعل لهم من دونها سترا» استفاده شده است.
۲ - عناوین مرتبط
ادعای بادیهنشینان (قرآن)
،
اسلام بادیهنشینان (قرآن)
،
افشای بادیهنشینان (قرآن)
،
اقرار بادیهنشینان (قرآن)
،
انفاق بادیهنشینان (قرآن)
،
بادیهنشینان بنیاسد (قرآن)
،
بادیهنشینان تائب (قرآن)
،
بادیهنشینان عصر ذوالقرنین (قرآن)
،
بادیهنشینان غیر مؤمن (قرآن)
،
بادیهنشینان متخلف (قرآن)
،
بادیهنشینان معذور از جهاد (قرآن)
،
بادیهنشینان منافق (قرآن)
،
بادیهنشینان مؤمن (قرآن)
،
بادیهنشینان و جهاد (قرآن)
،
بادیهنشینان و حوادث جنگ (قرآن)
،
بادیهنشینان و غزوه خیبر (قرآن)
،
بادیهنشینان و محمد (قرآن)
،
بهانهجویی بادیهنشینان (قرآن)
،
پاداش بادیهنشینان (قرآن)
،
تشویق بادیهنشینان (قرآن)
،
محمد و بادیهنشینان (قرآن)
،
منافقان و بادیهنشینان (قرآن)
،
منت خدا بر بادیهنشینان (قرآن)
،
منتگذاری بادیهنشینان (قرآن)
.
۳ - پانویس
۱.
↑
فراهیدی، خلیل بن احمد، العین، ج۸، ص۸۳، «بدء»، «بدو».
۲.
↑
دهخدا، علی اکبر، لغت نامه، ج۳، ص۳۴۴۸، «بادیه».
۳.
↑
دهخدا، علی اکبر، لغت نامه، ج۳، ص۳۴۴۹، «بادیه نشین».
۴ - منبع
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۶، ص۵۹، برگرفته از مقاله «بادیهنشینان».
ردههای این صفحه :
بادیه نشینی
|
موضوعات قرآنی
آخرین نظرات
بیابان