الروضة الغناء فی عدم جواز استماع الغنا (کتاب)مؤلف کتاب آیة الله سید محمد باقر رضوی کشمیری قدس سره متوفای ۱۳۴۶ هجری قمری می‌باشد. ۱ - درباره کتابسید عالم حسین شاگرد مؤلف، و نیز تهرانی در نقباء البشر [۱]
نقباء البشر ج۱، ص۱۹۳.
یکی از آثار مؤلف را الروضة الغناء دانسته‌اند.شیخ آقا بزرگ در الذریعه آن را این چنین معرفی می‌کند: الروضة الغناء فی عدم جواز استماع الغناء المودعة فی الفونوغراف، للسید محمد باقر بن ابی الحسن بن علی شاه بن صفدر شاه الرضوی القمی الکشمیری ساکن لکنهو المتوفی ۱۶ شعبان ۱۳۴۶. اولها: «الحمد لله اقرارا بنعمته...» فرغ منها حدود ۱۳۲۰ ق، رایته فی خزانة شیخنا الشریعة الاصفهانی فی النجف. ۲ - نسخه‌ها۱- کتابخانه آیة الله شیخ الشریعة اصفهانی، در نجف (ذریعة، ج۱۱، ص۳۰۱). ۲- کتابخانه شخصی فاضل محترم جناب آقای یوسف محسن اردبیلی در زنجان، بدون نام کاتب و تاریخ کتابت، این نسخه تنها قسمت دوم رساله را در بر دارد و نیمۀ اول آن مفقود شده است و ابتدای رساله با این عبارت شروع می‌شود: «کما یاتی للعموم البدلی یاتی للعموم الشمولی بقرینة مقام و شهادة حال کقوله تعالی...». ۳- کتابخانه شخصی فاضل محترم جناب آقای یوسف محسن اردبیلی، در زنجان، مورخ سنه ۱۳۱۹ ق. این رساله کامل است و از روی نسخۀ قبلی استنساخ شده، و کاتب نسخه در پایان رساله نوشته است: تمت الرسالة الشریفة بعون الملک الوهاب بید اقل السادات و العباد ابن السید ابو طالب، السید محسن الموسوی الخونساری فی یوم الخمیس الثامن عشر من شهر ذی القعدة سنة تسع عشرة و ثلاثمائة بعد الالف من الهجرة النبویة علی هاجرها الف سلام و تحیة. از این سه نسخۀ دو نسخه اساس کار تصحیح قرار گرفت که متاسفانه یکی ناقص و دیگر مملو از غلط بود. کاتب این نسخه بی سواد ولی خوش خط بوده است، و واضحترین کلمات را غلط نوشته است مانند: عشار- اشار، ضاهر- ظاهر، و.... و نیز گویا برایش رساله را می‌خوانده‌اند و او می‌نوشته، چرا که جملۀ «کمیت بن زید الاسدی» را چنین کتابت کرده است: «کمیت بن زیدن الاسدی» و صدها اشتباه دیگر. ۳ - درباره مؤلفوی در منطقه هند ریاست تامه داشته و به غیر از فقه و اصول تبحر زیادی در ادبیات عرب دارد که با مراجعه به این رساله و کتاب اسداء الرغاب به خوبی مشهود است. مؤلف در این رساله بعد از اینکه چندین بیت از شعرای نامی عرب را برای استشهاد ذکر کرده است، در حاشیه رساله می‌نویسد: «اطنبنا الکلام بذکر الشواهد الکثیرة و ما یتعلق بها فی المقام تنشیطا للنصوص العربیة و لئلا یخلو کتابنا من الملح الادبیة». و نیز خاتمه این رساله و خاتمۀ کتاب اسداء الرغاب از جمله «و لنمسک عنان القلم فقد وضح اللقم...» به بعد شاهد بر تبحر مؤلف در ادبیات عرب است. بنابراین، به کارگیری لغات غریب و مشکل، و مغلوط بودن بی اندازۀ نسخۀ آن از سوی دیگر، تصحیح آن را بسیار مشکل کرده بود و با صرف وقت بسیار موفق به تصحیح آن شدیم و حتی کمتر سطری در نسخۀ خطی بود که خالی از غلط باشد و به دلیل نبود نسخه‌ای دیگر تا آنجا که ممکن بود آن را تصحیح قیاسی کردیم و چه بسا هنوز هم برخی اغلاط آن اصلاح نشده باشد که آن از حد طاقت و وسع ما بیرون است. ۴ - پانویس
۵ - منبعنرم افزار جامع فقه اهل بیت، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی. |