اعتذاراعتذار یکی از اصطلاحات به‌کار رفته در علم منطق بوده و به معنای خطابه در مقام دفاع از امر واقع‌شده در مشاجرات است. ۱ - توضیح اصطلاحهر گاه خطابه در اطراف امری ایراد شود که در گذشته موجود شده است، دو صورت دارد: ۱. امر موجود شده، مفید بوده است و خطیب هم منفعت‌های به‌دست آمده را از آن تقریر می‌کند؛ بی‌گمان شنونده را نزاع و انکاری در آن نیست و این‌گونه خطابه در حقیقت، ستایش و سپاس‌گویی از گذشته است؛ به این سبب، این قسم را در اصطلاح، «شکر» می‌خوانند. ۲. امر موجود شده، دارای ضرر بوده است و خطیب، ضررهایش را شرح و تقریر می‌کند. در این هنگام ممکن است مخاطب در صدد نزاع و دفاع برآید؛ به این سبب، این قسم را به نام «مشاجرات» یا «خصامیات» خوانده‌اند. شرح و تقریر خطیب را در مشاجرات، «شکایت» و دفاع مخاطب را «عذر» یا «اعتذار» می‌خوانند. [۸]
مجتهد خراسانی (شهابی)، محمود، رهبر خرد، ص۳۵۰.
۲ - مستندات مقالهدر تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: (۱) مجتهد خراسانی (شهابی)، محمود، رهبر خرد. (۲) حلی، حسن بن یوسف، الجوهر النضید. (۳) خواجه نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد، اساس الاقتباس. (۴) مظفر، محمدرضا، المنطق. ۳ - پانویس
۴ - منبعپایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «اعتذار»، تاریخ بازیابی۱۳۹۵/۱۱/۸. |