اعتدال قرآن (قرآن)خداوند در معرفی کتاب قرآن، آنرا کتابی معتدل و به دور از هرگونه انحراف و کژی می داند. ۱ - کتابی معتدلقرآن، کتابی معتدل و به دور از هرگونه انحراف و کژی است: ۱. «وتمت کلمت ر بک صدقا وعدلا لا مبدل لکلماته وهو السمیع العلیم: و کلام پروردگار تو، با صدق و عدل، به حد تمام رسید؛ هیچ کس نمی‌تواند کلمات او را دگرگون سازد؛ و او شنونده داناست.» به قرینه آیه پیشین که سخن از نزول کتاب است، مقصود از «کلمت» می‌تواند قرآن باشد. ۲. «الحمد للـه الذی انزل علی عبده الکتاب ولم یجعل له عوجا: حمد مخصوص خدایی است که این کتاب (آسمانی) را بر بنده (برگزیده) اش نازل کرد، و هیچ گونه کژی در آن قرار نداد...» ۳. «قیما لینذر باسا شدیدا من لدنه ویبشر المؤمنین الذین یعملون الصالحات ان لهم اجر ا حسنا: در حالی که ثابت و مستقیم و نگاهبان کتابهای (آسمانی) دیگر است؛ تا (بدکاران را) از عذاب شدید او بترساند؛ و مؤمنانی را که کارهای شایسته انجام می‌دهند، بشارت دهد که پاداش نیکویی برای آنهاست...» قیما... «قیم» در آیه به معنای معتدل و مستقیم و مستوی است که در آن تناقض نیست. کلمه عوج به فتح عین و به کسر آن به معناى انحراف است . در مجمع البیان مى گوید: عوج به فتحه عین در کجى چیزهایى که محسوس وقابل دیدن هستند چون نیزه و چوب استعمال مى شود، وبا کسره عین در امور نادیدنى چون اعتقادات وسخن گفتن. و شاید منظور از چیزهاى مرئى آنهایى باشند که به سهولت دیده مى شوند ومقصود از چیزهاى نامرئى آنهایى باشند که به آسانى مشهود نیستند کما اینکه راغب در مفردات چنین گفته است : عوج به فتحه عین کجى هایى را گویند که با چشم به آسانى دیده مى شوند، مانند کجى چوبى که در زمین نصب شده باشد، ولى عوج به کسره عین در کجى هائى است که با فکر و بصیرت تشخیص داده مى شوند، مانند انحراف وانحنایى که در زمین مسطح است که تنها متخصصین مى توانند آن را تشخیص دهند، ونیز مانند انحراف در دین و زندگى. پس بنا به گفته وى دیگر اشکالى به آیه شریفه لاترى فیها عوجا ولا امتا وارد نمى شود - دقت بفرمائید. توضیح مقصود از اینکه قرآن عوج (کجى ) نداشته ، قیّم است؛ خداى تعالى در این سوره کلامش را با ذکر ثناى خود افتتاح فرموده ، و به این نحو خود را ستوده که : قرآنى بر بنده اش نازل کرده که هیچ انحرافى از حق در آن نیست ، وآن کتاب قیم مصالح بندگانش در زندگى دنیا و آخرت است ، واز عهده این کار به خوبى برمى آید، پس همه حمدها که در ترتب خیرات وبرکات آن از روز نزولش تا روز قیامت هست ، همه براى خدا است. ۲ - پانویس۳ - منبعفرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «اعتدال قرآن». |