استهزاگری طغیان‌گران (قرآن)از صفات طغیان‌گران که در آیات قرآن به آن اشاره شده، «استهزاگرى» است. ۱ - استهزاء زمان قیامتپرسش استهزاآمیز طغيانگران، از زمان برپايى قیامت: «فَأَمَّا مَنْ طَغى • يَسْئَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْساها؛ امّا آن كسى كه طغيان كرده، و از تو درباره قيامت مى‌پرسند كه در چه زمانى واقع مى‌شود؟» فاعل «يسئلونك»، «من طغى» است. اين برداشت، ناظر به احتمالى است كه به قرينه «إنّما أنت منذر من يخشاها» در آيات بعد استفاده مى‌شود، زيرا كسى كه از انذار قيامت هراسى ندارد، پرسش او از زمان وقوع آن استهزايى خواهد بود. ۲ - استهزاء مؤمنانبه مسخره گرفتن مؤمنان در دنیا، از سوى طاغيان: «هذا وَ إِنَّ لِلطَّاغِينَ لَشَرَّ مَآبٍ • أَتَّخَذْناهُمْ سِخْرِيًّا أَمْ زاغَتْ عَنْهُمُ الْأَبْصارُ؛ اين (پاداش پرهیزگاران است)، و براى طغيانگران بدترين سرانجام است. آنها مى‌گويند: چرا مردانى را كه ما از اشرار مى‌شمرديم در آتش دوزخ نمى‌بينيم؟!» ۳ - پانویس
۴ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۹، ص۱۷۶، برگرفته از مقاله «استهزاگری طغیان‌گران». |