استعمال الفاظاستعمال الفاظ به کارگیری لفظ به قصد ایجاد معنا در ذهن مخاطب است. ۱ - معنای استعمالاستعمال، در لغت به معنای «به کار گرفتن» و «به کار بردن» و در اصطلاح اهل ادب عبارت است از القای لفظ و اراده معنا؛ یعنی به کار گیری لفظ به قصد ایجاد معنا در ذهن مخاطب. در کتاب «فوائد الاصول» آمده است: «فنقول: ان الاستعمال عبارة عن القاء المعنی باللفظ و جعل اللفظ مرآة له». ۲ - مقوماتاراده و قصد از مقومات استعمال است و این امر، وجه افتراق دلالت تصوری با استعمال می‌باشد، زیرا در دلالت تصوری، به مجرد ایجاد لفظ، معنا به ذهن خطور می‌کند، حتی در صورتی که بدون اراده آن را به زبان آورده و یا از برخورد دو سنگ، لفظ به وجود آمده باشد. اما در استعمال، متکلم لفظ را به قصد خطور دادن معنا به ذهن شنونده به کار می‌برد. [۴]
شهابی، محمود، تقریرات اصول، ص۴۹.
۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۱۸۳، برگرفته از مقاله «استعمال الفاظ». |