استعاره محالاستعاره محال یکی از اصطلاحات به‌کار رفته در علم منطق بوده و به معنای استعاره با استفاده از تشبیه به امر قابل تحقق است. ۱ - توضیح اصطلاحاستعاره، نوعی محاکات لفظی است که به دو قسم محال و ممکن تقسیم شده است. هرگاه لفظی به صورت موقت به لحاظ علاقه مشابهت در غیر معنای وضع شده برای آن، استعمال شود، در صورتی که آن معنا از ممکنات باشد آن را «استعاره ممکن» و اگر از محالات باشد، آن را «استعاره محال و خرافات» می‌نامند. استعاره ممکن، مانند آنکه از بوی خوش به بوی مشک تعبیر شود و استعاره محال، مانند آنکه از بینش قلبی به چشم دل تعبیر شود. در محاکات شعری گاهی به‌کارگیری استعاره محال از کلمات دیگر نمکین‌تر خواهد بود، از این رو گفته‌اند: «احسن الشعر اکذبه؛ زیباترین شعر، دروغ‌ترین آن است». [۱]
خوانساری، محمد، اصطلاحات منطقی، ص۲۳۵.
[۳]
ابوالحسن سالاری، بهمنیار بن مرزبان، التحصیل، ص۲۷۰.
[۴]
ابن‌سینا، حسین بن عبدالله، الاشارات و التنبیهات، ص۲۱۳.
۲ - پانویس
۳ - منبعپایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «استعاره محال»، تاریخ بازیابی۱۳۹۵/۱۰/۳۰. رده‌های این صفحه : اصطلاحات منطقی
|