ادام (مفردات‌نهج‌البلاغه)ادام به کسر الف، از مفردات نهج البلاغه به معنای خورش یا موافق میل و گرسنگی می‌باشد. این کلمه یک‌بار در این کتاب بکار رفته و در بیان امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) به همین معنی استعمال شده است. ۱ - مفهومشناسیادام به معنای خورش، آمده است. در نهایه گفته شده: «الادام ... ما یؤکل مع الخبز ایّ شیء کان» و نیز به‌معنی شیء موافق و ملایم طبع آید: «الادام: کلّ موافق و ملایم.» این کلمه فقط یک‌بار در «نهج البلاغه» به کار رفته است. ۲ - زهد حضرت عیسیآنجا که حضرت (علیه‌السلام) در زهد حضرت عیسی (علیه‌السّلام) فرموده است: «و کان ادامه الجوع و سراجه باللیل القمر و ظلاله فی الشتاء مشارق الارض و مغاربها؛ خورش او یا موافق میلش گرسنگی و چراغش در شب‌ها نور ماه و مسکنش در زمستان مشرق‌ها و مغرب‌ها بود.» یعنی در زمستان مسکنی نداشت بلکه به محلّ‌های گرم می‌رفت. تابستان نیز همانطور که در نهج البلاغه «عبده» آمده است: کسی که کنّ و منزل او مشرق و مغرب است مسکنی نخواهد داشت. «مادوم» اسم مفعول از ادام است. ۳ - پانویس
۴ - منبع• قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ادام»، ص۳۴. |