زمان تقریبی مطالعه: 2 دقیقه
 

احمد بن محمد شریف حسنی





احمد بن محمد شریف حسنی (متوفای ۳۴۵ق)، شاعر و بزرگ طالبیان در قرن چهارم هجری قمری در مصر بود.


۱ - معرفی اجمالی



احمد بن محمد بن اسماعیل بن ابراهیم طباطبا بن اسماعیل بن ابراهیم بن حسن بن حسن بن علی بن ابی طالب (علیه‌السّلام) شریف حسنی رسی مصری و بزرگ طالبیان مصر و شاعری بود که اشعار لطیف و رقیق در غزل و زهد داشت. او در مصر متولد شد و در ۶۴ سالگی در همان‌جا درگذشت طباطبا، لقب جدّش ابراهیم است، زیرا وی به دلیل نداشتن مخرج «قاف»، آن را «ط» و قبا را «طبا» تلفظ می‌کرد. از اشعار او است:
«یاران رفتند و با فراق خود، آتش عشقی پایدار، درونم به پا کردند. خدا را! روزهای خوشی چه زود گذر و گویا در سرعت، همانند خواب‌های شیرین است.
اگر زندگی و سرخوشی از سر تفقد برای عاشقی پایدار می‌ماند، برای من نیز این خوشی ادامه می‌یافت. ‌ای زندگانی از دست رفته! سالی از عمر ما را برگیر و به جایش، چند روز از ایام عاشقی را به ما باز گردان!».

۲ - پانویس


 
۱. ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۱، ص۱۲۹.    
۲. ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایه، ج۱۱، ص۲۳۱.    
۳. ثعالبی، عبدالملک بن محمد، یتیمة الدهر، ج۱، ص۴۹۷.    
۴. امین، سیدمحسن، اعیان الشیعه، ج۳، ص۸۳.    
۵. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۱، ص۲۰۸.    


۳ - منبع



عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۲، ص۲۵۴.






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.