اجازه مطلقاجازه مطلق، از اصطلاحات بکار رفته در علم حدیث بوده و در آن شیخ اجازه در هنگام اجازه نقل حدیث به تلمیذ، اجازه خویش را به امری و شرطی معلق نمی‌سازد. ۱ - توضیح اصطلاحاجازه مطلق در مقابل اجازه معلق قرار دارد در تعریف آن گفته‌اند: اجازه معلق، آن است که شیخ در هنگام اجازه نقل حدیث به شاگرد، اجازه خویش را به امری معلق سازد. با این فرض در تعریف اجازه مطلق باید گفت: اجازه مطلق آن است که شیخ در هنگام اجازه نقل حدیث به تلمیذ، اجازه خویش را به امری و شرطی معلق نسازد. ۲ - مثالصاحب "الهدایة" برهان‌الدین علی بن ابی‌بکر مرغینانی حنفی متوفای ۵۹۳در مشیخه خود از اجازه‌ای که شیخش محمد بن عبدالرحمن به او داده چنین تعبیر می‌کند: اجاز لی جمیع ماصح من مسموعاته و من مستجازاته و مصنفاته اجازة مطلقة مشافهة و کتب بخط یده" [۳]
کنتوری، میرحامدحسین، عبقات الانوار، ج۸، ص۱۴۹.
۳ - مستندات مقالهدر تنظیم این مقاله از منابع زیر استفاده شده است: • مامقانی، عبدالله، مستدرکات مقباس الهدایه. • عاملی، علی بن احمد، الرعایة فی علم الدرایه. • کنتوری، میرحامدحسین، عبقات الانوار. ۴ - پانویس
۵ - منبعپایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «اجازه مطلق»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۴/۱۵. رده‌های این صفحه : اصطلاحات حدیثی
|