اجازه به مجاز غیر معین در مجازفیه معیناجازه به مجاز غیر معین در مجاز معین، از اصطلاحات بکار رفته در علم حدیث بوده و به اجازه نقل حدیث به عموم راویان، در صورتی که مورد اجازه معین باشد. اطلاق می‌شود. ۱ - تعریفمشایخ اجازه به صور گوناگونی به افراد، اجازه نقل حدیث می‌دهند. یکی از آن صور، آن است که از سوی آنان اجازه عام صادر شود اما آن‌چه که نسبت به آن، اجازه نقل داده شده، معیّن و مشخص است. مثل این که شیخ اجازه بگوید: "اجزت لجمیعِ المسلمین الکتابَ الفلانی" به همه مسلمانان اجازه دادم که فلان کتاب را روایت کنند و یا بگوید: "اجزت لکلِ احدٍ الکتابَ الفلانی" به همه افراد اجازه دادم که فلان کتاب را روایت نمایند. این نوع، اجازه به مجاز غیر معین در مجاز فیه معین است. ۲ - مستندات مقالهدر تنظیم این مقاله از منابع زیر استفاده شده است: • سبحانی، جعفر، اصول الحدیث و احکامه. • عاملی، علی بن احمد، الرعایة فی علم الدرایه. • طریحی نجفی، فخرالدین، جامع المقال. • قاسمی، محمد جمال‌الدین، قواعد التحدیث. • صدر، سیدحسن، نهایة الدرایه. ۳ - پانویس۴ - منبعپایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «اجازه به مجاز غیر معین در مجاز معین»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۴/۱۲. رده‌های این صفحه : اصطلاحات حدیثی
|