زمان تقریبی مطالعه: 15 دقیقه
 

ابوطیب طاهر بن عبدالله طبری




اَبوطیِِّبِ طبَری، طاهر بن عبدالله بن طاهر (۳۴۸ ـ ۴۵۰ق/۹۵۹ ـ ۱۰۵۸ م)، فقیه بنام شافعی بود.ابوطیب در آمل به دنیا آمد.
[۱] خطیب، تاریخ بغدادی ، ج۹، ص۳۵۹.
[۲] ابواسحاق شیرازی، ابراهیم بن علی، طبقات الفقهاء، ص۱۲۷،به کوشش احسان عباس، ‌ بیروت، ۱۴۰۱ق/ ۱۹۸۱ م.



۱ - تحصیلات


و چنان‌که گفته اند، از ۱۴ سالگی در همان‌جا به کسب علم و استماع حدیث پرداخت.
[۳] خطیب، تاریخ بغدادی ، ج۹، ص۳۵۹.
[۴] ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، صفة الصفوة، ج۲، ص۴۹۴، به کوشش محمود فاخوری، بیروت، ۱۴۰۶ق/۱۹۸۶ م.
و در مجلس درس فقه ابوعلی زجاجی حاضر شد
[۵] ابواسحاق شیرازی، ابراهیم بن علی، طبقات الفقهاء، ص۱۱۷، به کوشش احسان عباس، ‌ بیروت، ۱۴۰۱ق/ ۱۹۸۱ م.
[۶] ابواسحاق شیرازی، ابراهیم بن علی، طبقات الفقهاء، ص۱۱۷، به کوشش احسان عباس، ‌ بیروت، ۱۴۰۱ق/ ۱۹۸۱ م.
[۷] سمعانی، عبدالکریم بن محمد، الانساب، ج۹، ص۴۳، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۸ق/ ۱۹۷۸ م.
[۸] ابن ابی الدم، ابراهیم بن عبدالله، ادب القضاء، ج۱، ص۴۴۳، به کوشش مصطفی زحیلی، دمشق، ۱۴۰۲ق/ ۱۹۸۲ م.
(که به اشتباه از ابوعلی ثقفی نام برده است).
ابوطیب در طلب علم به اکناف سرزمین‌های اسلامی سفر کرد، چنانکه برای استماع از ابوبکر اسماعیلی رهسپار گرگان شد و به سبب مرگ ابوبکر (پس از ۳۷۰ق) موفق به دیدار او نگردید.
[۹] خطیب، تاریخ بغدادی ، ج۹، ص۳۵۹.
[۱۰] ابواسحاق شیرازی، ابراهیم بن علی، طبقات الفقهاء، ص۱۱۶، به کوشش احسان عباس، ‌ بیروت، ۱۴۰۱ق/ ۱۹۸۱ م.
، اما در مجلس درس فرزند وی ابوسعد اسماعیلی و دیگر علمای آن دیار چون قاضی ابوالقاسم ابن کَجّ و ابواحمد غِطربفی حضور یافت.
وی همچنین در نیشابور به مدت ۴ سال نزد ابوالحسن ماسرجسی فقه آموخت و در اسفراین از ابوالسحاق اسفراینی اصول فقه را فراگرفت.
آنگاه به بغداد رفت و همان‌جا اقامت گزید و از مجالس علمای بنام آن دیار چون دارقطنی ، ابوحامد اسفراینی ، علی بن عمر سکری ، ‌ ابن عرفه و معافی بن زکریا ابن طرارا بهره برد.
[۱۱] خطیب، تاریخ بغدادی ، ج۹، ص۳۵۸ ـ ۳۵۹
[۱۲] ابواسحاق شیرازی، ابراهیم بن علی، طبقات الفقهاء، ص۱۲۶، به کوشش احسان عباس، ‌بیروت، ۱۴۰۱ق/ ۱۹۸۱ م.
[۱۳] ابواسحاق شیرازی، ابراهیم بن علی، طبقات الفقهاء، ص۱۲۷، به کوشش احسان عباس، ‌ بیروت، ۱۴۰۱ق/ ۱۹۸۱ م.
[۱۴] ابن خلکان، وفیات، ج۱، ص۲۸.
و از آن پس در بغداد به درس و بحث پرداخت، تا آن‌جا که گویند علمای عراق علم را از او آموختند.
[۱۵] سبکی، عبدالوهاب بن علی، ج۳، ص۱۷۶، طبقات الشافعیة، قاهره، ۱۳۴۸ ق.


۲ - شاگردان


ابوالسحاق شیرازی که از خواص اصحاب اوست، بیش از ۱۰ سال در محضر وی از مریدان درس او بود.
[۱۶] ابواسحاق شیرازی، ابراهیم بن علی، طبقات الفقهاء، ج۵، ‌ ص۱۶۷، به کوشش احسان عباس،بیروت، ۱۴۰۱ق/ ۱۹۸۱ م.

خطیب بغدادی هم از شاگردان بنام وی بوده که به گفته خود سال‌های از محضر وی بهره برده است.
[۱۷] خطیب بغدادی، تاریخ بغدادی ، ج۹، ص۳۵۹

از دیگر شاگردان او در فقه می‌توان از ابوعبدالله قزوینی ،
[۱۸] منتجب الدین، علی بن عبدالله، الفهرست، ص۱۸۶،به کوشش محدث ارموی، قم، کتابخانة آیت الله مرعشی.
یعقوب بن سلیمان خارن شافعی
[۱۹] ابن شاکر کتبی، محمد، فوات الوفیات ج۴، ص۳۳۵، به کوشش احسان عباس، بیروت، ۱۹۷۴ م.
و ابوالولید باجی نام برد.
[۲۰] مقری، ‌ احمد بن محمد، نفح الطیب، ج۲، ص۲۷۶، به کوشش یوسف بقاعی، بیروت، ۱۴۰۶ق/ ۱۹۸۶ م.
[۲۱] ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۷، ص۶۷۱، به کوشش شعیب ارنؤوظ و محمد نعیم عرقسوسی، بیروت، ۱۴۰۳ق/ ۱۹۸۳ م.
[۲۲] سبکی، عبدالوهاب بن علی، طبقات الشافعیة، ج۳، ص۱۷۶، قاهره، ۱۳۴۸ ق.


۳ - تلاش برای ترویج مذهب شافعی


ابوطیب در ترویج مذهب شافعی در عراق سهم بسزایی داشت و مناظرات وی با پیروان دیگر مذاهب از جمله حنفیان، چون ابوالحسن طالقانی قاضی بلخ و ابوالحسن قدوری از تلاش پی گیر وی در این راه حکایت می‌کند.
[۲۳] سبکی، عبدالوهاب بن علی، طبقات الشافعیة، ج۳، ص۱۸۲ ـ ۱۹۵، قاهره، ۱۳۴۸ ق.

از همین روی معمولاً از او به صورت شیخ عمید
[۲۴] ثعالبی، عبدالملک بن محمد، تتمة الیتیمة، ج۲، ص۶۶، به کوشش عباس اقبال، تهران، ۱۳۵۳ ق.
و یا شیخ عراقی
[۲۵] عبادی، محمد بن احمد، طبقات الفقهاء الشافیعة، ج۱، ص۱۱۴، به کوشش گوستا ویتستام، لیدن، ۱۹۶۴ م.
نام می‌بردند و هر زمان که ابوسحاق شیرازی و دیگر علمای شافعی عراق، لفظ قاضی را‌ به‌طور اطلاق در علم فقه ذکر می‌کردند، منظور آنان قاضی ابوطیب طبری بود.
[۲۶] سبکی، عبدالوهاب بن علی، ج۳، ص۱۷۷، طبقات الشافعیة، قاهره، ۱۳۴۸ ق.


۴ - مقام علمی


مقام وی در فقه چنان بلند بود که گاه او را از ابوحامد اسفراینی نیز برتر می‌دانستند.
[۲۷] خطیب، تاریخ بغدادی ، ج۹، ص۳۵۹


۵ - تصدی مقام قضا


ابوطیب پس از وفات قاضی ابوعبدالله صیمری حنفی (د ۴۰۵ ق) درجانب غربی بغداد و ربع الکرخ متصدی قضا شد
[۲۸] خطیب، تاریخ بغدادی ، ج۹، ص۳۵۹
[۲۹] سمعانی، عبدالکریم بن محمد، ج۹، ص۴۳، الانساب، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۸ق/ ۱۹۷۸ م.
و پس از آن قضای هر دو قسمت شرقی و غربی بغداد را برعهده گرفت
[۳۰] صریفینی، ابراهیم بن محمد، تاریخ نیسابور (منتخب السیاق عبدالغافر فارسی)، ص۴۱۴، به کوشش محمد کاظم محمودی، قم، ۱۴۰۳ ق.
و تا آخر عمر طولانی خویش با برخورداری از سلامت کامل به قضا و افتا پرداخت.
[۳۱] خطیب، تاریخ بغدادی ، ج۹، ص۳۶۰
[۳۲] سمعانی، عبدالکریم بن محمد، ج۹، ص۴۳، الانساب، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۸ق/ ۱۹۷۸ م.

علاوه بر تصدی مسند قضا، به گفته ثعالبی ،
[۳۳] ثعالبی، عبدالملک بن محمد، تتمة الیتیمة، ج۲، ص۶۶، به کوشش عباس اقبال، تهران، ۱۳۵۳ ق.
وی تولیت دیوان رسائل را نیز بر عهده داشت.

۶ - علاقه به شعر


ابوطیب در ادب نیز دستی داشت و مبادلات شعری وی با ابوالعلاء معری و نیز اشعار دیگری از او بر جای مانده است.
[۳۴] ثعالبی، عبدالملک بن محمد، تتمة الیتیمة، ج۲، ص۶۶ ـ ۶۷،به کوشش عباس اقبال، تهران، ۱۳۵۳ ق.
[۳۵] خطیب، تاریخ بغدادی ، ج۹، ص۳۵۹ ـ ۳۶۰
[۳۶] ابن خلکان، وفیات،ج۲، ص۵۱۲ ـ ۵۱۴.
[۳۷] سبکی، عبدالوهاب بن علی، ج۳، ص۱۷۸ ـ ۱۸۲، طبقات الشافعیة، قاهره، ۱۳۴۸ ق.


۷ - وفات


ابوطیب بیش از ۱۰۰ سال زیست و سرانجام در بغداد درگذشت در مراسم تشییع وی بزرگان بغداد شرکت داشتند و پیکر وی در جانب غربی بغداد نزد مقبره احمد بن حنبل در باب الحرب به خاک سپرده شد.
[۳۸] خطیب، تاریخ بغدادی ، ج۹، ص۳۶۰
[۳۹] بنداری اصفهانی، فتح بن علی، مختصر تاریخ دولة آل سلجوق عمادالدین کاتب، ص۲۵، بیروت، ۱۴۰۰ق/ ۱۹۸۰ م.
[۴۰] ابن اثیر، الکامل، ج۹، ص۶۵۱.    

ابومحمد دو غابادی از جمله کسانی است که در سوگ وی اشعاری سرود.
[۴۱] ثعالبی، عبدالملک بن محمد، تتمة الیتیمة، ج۲، ص۸۳ ـ ۸۴، به کوشش عباس اقبال، تهران، ۱۳۵۳ ق.


۸ - خصیصه‌های اخلاقی


قاضی را در حسن خلق و نیز دقت تحقیق و کمال اجتهاد ستوده اند.
[۴۲] خطیب، تاریخ بغدادی ، ج۹، ص۳۵۹
[۴۳] ثعالبی، عبدالملک بن محمد، تتمة الیتیمة، ج۲، ص۶۶، به کوشش عباس اقبال، تهران، ۱۳۵۳ ق.
[۴۴] ابواسحاق شیرازی، ابراهیم بن علی، طبقات الفقهاء، ج۱، ص۱۲۷، به کوشش احسان عباس، ‌ بیروت، ۱۴۰۱ق/ ۱۹۸۱ م.
[۴۵] سبکی، عبدالوهاب بن علی، طبقات الشافعیة، ج۳، ص۱۷۶، قاهره، ۱۳۴۸ ق.
و درباره شدت ورع و شوخ طبعی و ی حکایت‌ها آورده اند.
[۴۶] ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، صفة الصفوة، ج۲، ص۴۹۳ ـ ۴۹۴، به کوشش محمود فاخوری، بیروت، ۱۴۰۶ق/۱۹۸۶ م.
[۴۷] ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، ج۸، ص۱۹۸، المنتظم، حیدرآباد دکن، ۱۳۵۹ ق.
[۴۸] ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۷، ص۶۶۹ و ص۶۷۰، به کوشش شعیب ارنؤوظ و محمد نعیم عرقسوسی، بیروت، ۱۴۰۳ق/ ۱۹۸۳ م.


۹ - فتاوی


وی از جمله فقیهانیاست که به جواز استعمال لقی «شاهنشاه» برای جلالا الدوله از امیران دیلمی فتوا داد.
[۴۹] ابن صلاح، عثمان بن عبدالرحمن، ادب المفتی و المستفتی، ج۱، ص۱۴۸ ـ ۱۵۰، به کوشش موفق بن عبدالله، بیروت، ۱۴۰۷ق/ ۱۹۸۶ م،.

او در بسیاری از مسائل فقهی به عنوان مجتهد در مذهب ، اظهار نظر کرده است.
نووی در جای جای کتاب مجموع شرح المهذب، آراء و نظریات او را در تمام مباحث فقهی به خصوص مبحث قضا و شهادات آورده است.
[۵۰] نووی، یحیی بن شرف، تهذیب الاسماء و اللغات، ج۱(۲)، ص۳۴۸، ق۲۳اهره، ادارة الطباعة المنیریة.
[۵۱] سبکی، عبدالوهاب بن علی، طبقات الشافعیة، ج۳،، ص۱۹۵ ـ ۱۹۷، قاهره، ۱۳۴۸ ق.
[۵۲] ابن صلاح، عثمان بن عبدالرحمن، مقدمه، ج۱، ص۲۶۶، به کوشش عائشه عبدالرحمن بنت شاطی، قاهره، ۱۹۷۴ م.


۱۰ - آثار


ابواسحاق شیرازی بدون ذکر عناوین، وی را صاحب آثاری در خلافت ، مذهب، اصول و جدل دانسته است،
[۵۳] ابواسحاق شیرازی، ابراهیم بن علی، طبقات الفقهاء، ج۱، ص۱۲۸، به کوشش احسان عباس، ‌ بیروت، ۱۴۰۱ق/ ۱۹۸۱ م.
اما آنچه امروز از او باقی مانده اینهاست:
۱.جواب فی السماع و الغناء، که نسخه‌ای از این اثر در کتابخانه رباط نگهدای می‌شود
[۵۴] علوش، ی س و عبدالله رجراجی، فهرس المخطوطات العربیة برباط الفتح،ج۲(۱)، ف ص۱۲۵، رباط، ۱۹۵۴ م.

۲.روضة المنتهی فی مولد الامام الشافعی، که در پایان کتاب به شرح زندگانی جمعی از علمای شافعی نیز پرداخته است
[۵۵] سخاوی، محمد بن عبدالرحمن، الاعلان باتوبیخ، ج۱، ص۱۸۷، به کوشش صالح احمد علی، بغداد، ۱۳۸۲ق/ ۱۹۶۳ م.
و چنین به نظر می‌آید که ابواسحاق هنگام تألیف طبقات الفقهاء خود بدان توجه داشته است.
[۵۶] عباس، احسان، مقدمه بر طبقات الفقهاء، (نک‌ : هم‌، ابواسحاق)ج۱، ص۲۳و۲۴ .

نسخه‌ای خطی از این اثر در آنکارا موجود است التعلیقة الکبری فی الفروع، در فقه، که در ۱۰ مجلد بوده است. (از آن در کتابخانه توپکاپی استانبول نگهداری می‌شود)
۳.شرح المختصر مزنی در فقه.
نسخی از این کتاب در کتابخانه‌های مصر و ترکیه موجود است.
از دیگر آثار او شرحی در الفروع ابوبکر ابن حداد مصری
[۵۷] ابن خلکان، وفیات، ج۲، ص۱۳۵.
[۵۸] ابن خلکان، وفیات، ج۲، ص۵۱۴.
[۵۹] ابن خلکان، وفیات، ج۴، ص۱۹۷.
و کتابی با نام المجرد و نیز المنهاج را بر شمرده اند.
[۶۰] سبکی، عبدالوهاب بن علی، طبقات الشافعیة، ج۳، ص۱۷۶، قاهره، ۱۳۴۸ ق.

گفتنی است که متن مناظره ابوطیب با ابوالحسن قدوری و مناظره او با ابوالحسن طالقانی را، سبکی
[۶۱] سبکی، عبدالوهاب بن علی، طبقات الشافعیة، ج۳، ص۱۸۲ ـ ۱۹۵، قاهره، ۱۳۴۸ ق.
نقل کرده است.

۱۱ - فهرست منابع


(۱) ابن ابی الدم، ابراهیم بن عبدالله، ادب القضاء، به کوشش مصطفی زحیلی، دمشق، ۱۴۰۲ق/ ۱۹۸۲ م.
(۲) ابن اثیر، الکامل.
(۳) ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، صفة الصفوة، به کوشش محمود فاخوری، بیروت، ۱۴۰۶ق/۱۹۸۶ م.
(۴) ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم، حیدرآباد دکن، ۱۳۵۹ ق.
(۵) ابن خلکان، وفیات.
(۶) ابن شاکر کتبی، محمد، فوات الوفیات به کوشش احسان عباس، بیروت، ۱۹۷۴ م.
(۷) ابن صلاح، عثمان بن عبدالرحمن، ادب المفتی و المستفتی، به کوشش موفق بن عبدالله، بیروت، ۱۴۰۷ق/ ۱۹۸۶ م،.
(۸) ابن صلاح، عثمان بن عبدالرحمن، مقدمه، به کوشش عائشه عبدالرحمن بنت شاطی، قاهره، ۱۹۷۴ م.
(۹) ابن قاضی شهبه، ابوبکر بن احمد، طبقات الشافعیة، به کوشش حافظ عبدالعلیم خان، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۸ق/ ۱۹۷۸ م.
(۱۰) ابواسحاق شیرازی، ابراهیم بن علی، طبقات الفقهاء، به کوشش احسان عباس، ‌ بیروت، ۱۴۰۱ق/ ۱۹۸۱ م.
(۱۱) بنداری اصفهانی، فتح بن علی، مختصر تاریخ دولة آل سلجوق عمادالدین کاتب، بیروت، ۱۴۰۰ق/ ۱۹۸۰ م.
(۱۲) ثعالبی، عبدالملک بن محمد، تتمة الیتیمة، به کوشش عباس اقبال، تهران، ۱۳۵۳ ق.
(۱۳) ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، به کوشش شعیب ارنؤوظ و محمد نعیم عرقسوسی، بیروت، ۱۴۰۳ق/ ۱۹۸۳ م.
(۱۴) سبکی، عبدالوهاب بن علی، طبقات الشافعیة، قاهره، ۱۳۴۸ ق.
(۱۵) سخاوی، محمد بن عبدالرحمن، الاعلان باتوبیخ، به کوشش صالح احمد علی، بغداد، ۱۳۸۲ق/ ۱۹۶۳ م.
(۱۶) سمعانی، عبدالکریم بن محمد، الانساب، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۸ق/ ۱۹۷۸ م.
(۱۷) صریفینی، ابراهیم بن محمد، تاریخ نیسابور (منتخب السیاق عبدالغافر فارسی)، به کوشش محمد کاظم محمودی، قم، ۱۴۰۳ ق.
(۱۸) عبادی، محمد بن احمد، طبقات الفقهاء الشافیعة، به کوشش گوستا ویتستام، لیدن، ۱۹۶۴ م.
(۱۹) عباس، احسان، مقدمه بر طبقات الفقهاء، (نک‌ : هم‌، ابواسحاق).
(۲۰) علوش، ی س و عبدالله رجراجی، فهرس المخطوطات العربیة برباط الفتح، رباط، ۱۹۵۴ م.
(۲۱) مقری، ‌ احمد بن محمد، نفح الطیب، به کوشش یوسف بقاعی، بیروت، ۱۴۰۶ق/ ۱۹۸۶ م.
(۲۲) منتجب الدین، علی بن عبدالله، الفهرست، به کوشش محدث ارموی، قم، کتابخانه آیت الله مرعشی.
(۲۳) نووی، یحیی بن شرف، تهذیب الاسماء و اللغات، ق۲۳اهره، ادارة الطباعة المنیریة.

۱۲ - پانویس

 
۱. ↑ خطیب، تاریخ بغدادی ، ج۹، ص۳۵۹.
۲. ↑ ابواسحاق شیرازی، ابراهیم بن علی، طبقات الفقهاء، ص۱۲۷،به کوشش احسان عباس، ‌ بیروت، ۱۴۰۱ق/ ۱۹۸۱ م.
۳. ↑ خطیب، تاریخ بغدادی ، ج۹، ص۳۵۹.
۴. ↑ ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، صفة الصفوة، ج۲، ص۴۹۴، به کوشش محمود فاخوری، بیروت، ۱۴۰۶ق/۱۹۸۶ م.
۵. ↑ ابواسحاق شیرازی، ابراهیم بن علی، طبقات الفقهاء، ص۱۱۷، به کوشش احسان عباس، ‌ بیروت، ۱۴۰۱ق/ ۱۹۸۱ م.
۶. ↑ ابواسحاق شیرازی، ابراهیم بن علی، طبقات الفقهاء، ص۱۱۷، به کوشش احسان عباس، ‌ بیروت، ۱۴۰۱ق/ ۱۹۸۱ م.
۷. ↑ سمعانی، عبدالکریم بن محمد، الانساب، ج۹، ص۴۳، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۸ق/ ۱۹۷۸ م.
۸. ↑ ابن ابی الدم، ابراهیم بن عبدالله، ادب القضاء، ج۱، ص۴۴۳، به کوشش مصطفی زحیلی، دمشق، ۱۴۰۲ق/ ۱۹۸۲ م.
۹. ↑ خطیب، تاریخ بغدادی ، ج۹، ص۳۵۹.
۱۰. ↑ ابواسحاق شیرازی، ابراهیم بن علی، طبقات الفقهاء، ص۱۱۶، به کوشش احسان عباس، ‌ بیروت، ۱۴۰۱ق/ ۱۹۸۱ م.
۱۱. ↑ خطیب، تاریخ بغدادی ، ج۹، ص۳۵۸ ـ ۳۵۹
۱۲. ↑ ابواسحاق شیرازی، ابراهیم بن علی، طبقات الفقهاء، ص۱۲۶، به کوشش احسان عباس، ‌بیروت، ۱۴۰۱ق/ ۱۹۸۱ م.
۱۳. ↑ ابواسحاق شیرازی، ابراهیم بن علی، طبقات الفقهاء، ص۱۲۷، به کوشش احسان عباس، ‌ بیروت، ۱۴۰۱ق/ ۱۹۸۱ م.
۱۴. ↑ ابن خلکان، وفیات، ج۱، ص۲۸.
۱۵. ↑ سبکی، عبدالوهاب بن علی، ج۳، ص۱۷۶، طبقات الشافعیة، قاهره، ۱۳۴۸ ق.
۱۶. ↑ ابواسحاق شیرازی، ابراهیم بن علی، طبقات الفقهاء، ج۵، ‌ ص۱۶۷، به کوشش احسان عباس،بیروت، ۱۴۰۱ق/ ۱۹۸۱ م.
۱۷. ↑ خطیب بغدادی، تاریخ بغدادی ، ج۹، ص۳۵۹
۱۸. ↑ منتجب الدین، علی بن عبدالله، الفهرست، ص۱۸۶،به کوشش محدث ارموی، قم، کتابخانة آیت الله مرعشی.
۱۹. ↑ ابن شاکر کتبی، محمد، فوات الوفیات ج۴، ص۳۳۵، به کوشش احسان عباس، بیروت، ۱۹۷۴ م.
۲۰. ↑ مقری، ‌ احمد بن محمد، نفح الطیب، ج۲، ص۲۷۶، به کوشش یوسف بقاعی، بیروت، ۱۴۰۶ق/ ۱۹۸۶ م.
۲۱. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۷، ص۶۷۱، به کوشش شعیب ارنؤوظ و محمد نعیم عرقسوسی، بیروت، ۱۴۰۳ق/ ۱۹۸۳ م.
۲۲. ↑ سبکی، عبدالوهاب بن علی، طبقات الشافعیة، ج۳، ص۱۷۶، قاهره، ۱۳۴۸ ق.
۲۳. ↑ سبکی، عبدالوهاب بن علی، طبقات الشافعیة، ج۳، ص۱۸۲ ـ ۱۹۵، قاهره، ۱۳۴۸ ق.
۲۴. ↑ ثعالبی، عبدالملک بن محمد، تتمة الیتیمة، ج۲، ص۶۶، به کوشش عباس اقبال، تهران، ۱۳۵۳ ق.
۲۵. ↑ عبادی، محمد بن احمد، طبقات الفقهاء الشافیعة، ج۱، ص۱۱۴، به کوشش گوستا ویتستام، لیدن، ۱۹۶۴ م.
۲۶. ↑ سبکی، عبدالوهاب بن علی، ج۳، ص۱۷۷، طبقات الشافعیة، قاهره، ۱۳۴۸ ق.
۲۷. ↑ خطیب، تاریخ بغدادی ، ج۹، ص۳۵۹
۲۸. ↑ خطیب، تاریخ بغدادی ، ج۹، ص۳۵۹
۲۹. ↑ سمعانی، عبدالکریم بن محمد، ج۹، ص۴۳، الانساب، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۸ق/ ۱۹۷۸ م.
۳۰. ↑ صریفینی، ابراهیم بن محمد، تاریخ نیسابور (منتخب السیاق عبدالغافر فارسی)، ص۴۱۴، به کوشش محمد کاظم محمودی، قم، ۱۴۰۳ ق.
۳۱. ↑ خطیب، تاریخ بغدادی ، ج۹، ص۳۶۰
۳۲. ↑ سمعانی، عبدالکریم بن محمد، ج۹، ص۴۳، الانساب، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۸ق/ ۱۹۷۸ م.
۳۳. ↑ ثعالبی، عبدالملک بن محمد، تتمة الیتیمة، ج۲، ص۶۶، به کوشش عباس اقبال، تهران، ۱۳۵۳ ق.
۳۴. ↑ ثعالبی، عبدالملک بن محمد، تتمة الیتیمة، ج۲، ص۶۶ ـ ۶۷،به کوشش عباس اقبال، تهران، ۱۳۵۳ ق.
۳۵. ↑ خطیب، تاریخ بغدادی ، ج۹، ص۳۵۹ ـ ۳۶۰
۳۶. ↑ ابن خلکان، وفیات،ج۲، ص۵۱۲ ـ ۵۱۴.
۳۷. ↑ سبکی، عبدالوهاب بن علی، ج۳، ص۱۷۸ ـ ۱۸۲، طبقات الشافعیة، قاهره، ۱۳۴۸ ق.
۳۸. ↑ خطیب، تاریخ بغدادی ، ج۹، ص۳۶۰
۳۹. ↑ بنداری اصفهانی، فتح بن علی، مختصر تاریخ دولة آل سلجوق عمادالدین کاتب، ص۲۵، بیروت، ۱۴۰۰ق/ ۱۹۸۰ م.
۴۰. ↑ ابن اثیر، الکامل، ج۹، ص۶۵۱.    
۴۱. ↑ ثعالبی، عبدالملک بن محمد، تتمة الیتیمة، ج۲، ص۸۳ ـ ۸۴، به کوشش عباس اقبال، تهران، ۱۳۵۳ ق.
۴۲. ↑ خطیب، تاریخ بغدادی ، ج۹، ص۳۵۹
۴۳. ↑ ثعالبی، عبدالملک بن محمد، تتمة الیتیمة، ج۲، ص۶۶، به کوشش عباس اقبال، تهران، ۱۳۵۳ ق.
۴۴. ↑ ابواسحاق شیرازی، ابراهیم بن علی، طبقات الفقهاء، ج۱، ص۱۲۷، به کوشش احسان عباس، ‌ بیروت، ۱۴۰۱ق/ ۱۹۸۱ م.
۴۵. ↑ سبکی، عبدالوهاب بن علی، طبقات الشافعیة، ج۳، ص۱۷۶، قاهره، ۱۳۴۸ ق.
۴۶. ↑ ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، صفة الصفوة، ج۲، ص۴۹۳ ـ ۴۹۴، به کوشش محمود فاخوری، بیروت، ۱۴۰۶ق/۱۹۸۶ م.
۴۷. ↑ ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، ج۸، ص۱۹۸، المنتظم، حیدرآباد دکن، ۱۳۵۹ ق.
۴۸. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۷، ص۶۶۹ و ص۶۷۰، به کوشش شعیب ارنؤوظ و محمد نعیم عرقسوسی، بیروت، ۱۴۰۳ق/ ۱۹۸۳ م.
۴۹. ↑ ابن صلاح، عثمان بن عبدالرحمن، ادب المفتی و المستفتی، ج۱، ص۱۴۸ ـ ۱۵۰، به کوشش موفق بن عبدالله، بیروت، ۱۴۰۷ق/ ۱۹۸۶ م،.
۵۰. ↑ نووی، یحیی بن شرف، تهذیب الاسماء و اللغات، ج۱(۲)، ص۳۴۸، ق۲۳اهره، ادارة الطباعة المنیریة.
۵۱. ↑ سبکی، عبدالوهاب بن علی، طبقات الشافعیة، ج۳،، ص۱۹۵ ـ ۱۹۷، قاهره، ۱۳۴۸ ق.
۵۲. ↑ ابن صلاح، عثمان بن عبدالرحمن، مقدمه، ج۱، ص۲۶۶، به کوشش عائشه عبدالرحمن بنت شاطی، قاهره، ۱۹۷۴ م.
۵۳. ↑ ابواسحاق شیرازی، ابراهیم بن علی، طبقات الفقهاء، ج۱، ص۱۲۸، به کوشش احسان عباس، ‌ بیروت، ۱۴۰۱ق/ ۱۹۸۱ م.
۵۴. ↑ علوش، ی س و عبدالله رجراجی، فهرس المخطوطات العربیة برباط الفتح،ج۲(۱)، ف ص۱۲۵، رباط، ۱۹۵۴ م.
۵۵. ↑ سخاوی، محمد بن عبدالرحمن، الاعلان باتوبیخ، ج۱، ص۱۸۷، به کوشش صالح احمد علی، بغداد، ۱۳۸۲ق/ ۱۹۶۳ م.
۵۶. ↑ عباس، احسان، مقدمه بر طبقات الفقهاء، (نک‌ : هم‌، ابواسحاق)ج۱، ص۲۳و۲۴ .
۵۷. ↑ ابن خلکان، وفیات، ج۲، ص۱۳۵.
۵۸. ↑ ابن خلکان، وفیات، ج۲، ص۵۱۴.
۵۹. ↑ ابن خلکان، وفیات، ج۴، ص۱۹۷.
۶۰. ↑ سبکی، عبدالوهاب بن علی، طبقات الشافعیة، ج۳، ص۱۷۶، قاهره، ۱۳۴۸ ق.
۶۱. ↑ سبکی، عبدالوهاب بن علی، طبقات الشافعیة، ج۳، ص۱۸۲ ـ ۱۹۵، قاهره، ۱۳۴۸ ق.


۱۳ - منبع

دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «ابوطیب طبری»، ج۵، ص۲۲۹۷.    


رده‌های این صفحه : تراجم | علمای اهل سنت | علمای قرن پنجم | علمای قرن چهارم | فقهای شافعی




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.