فريضه
آنچه وجوبش با قرآن كريم ثابت شده باشد/ مطلق واجب/ سهام تعيين شده ارث.
لغت فریضه
فرض در اصل معنایش به معنى بریدن شىء محكم و تأثير در آن است. و به همين جهت در معناى" وجوب" استعمال مى‌شود، براى اينكه انجام دادنش واجب و امتثال امرش قطعى و معين و بدون تردید است.
فریضه در قرآن
فریضه در قرآن در مورد مهریه از آن جهت که چیز معین شده است به کار رفته است مانند: «ما لَمْ تَمَسُّوهُنَّ أَوْ تَفْرِضُوا لَهُنَّ فَرِيضَةً؛ماداميكه به آن زنان دست نزدهايد يا مهريهاى معيّن نكردهايد.» و «لا جُناحَ عَلَيْكُمْ فِيما تَراضَيْتُمْ بِهِ مِنْ بَعْدِ الْفَرِيضَةِ؛
در مورد برخی از واجبات نیز از ماده فرض استفاده شده مانند: «إِنَّمَا الصَّدَقاتُ لِلْفُقَراءِ وَ الْمَساكِينِ وَ ...فَرِيضَةً مِنَ اللَّه؛ زکات ويژه نيازمندان و تهيدستان و ... است؛ [اين احكام] فريضه اى از سوى خداست» و «الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَعْلُوماتٌ فَمَنْ فَرَضَ فِيهِنَّ الْحَجَّ ...؛ حج در ماههاى معين و معلومى است؛ پس كسى كه در اين ماهها حج را [با احرام بستن و تلبيه] بر خود واجب كرد...»
منظور از فریضه در فقه
عنوان فريضه در فقه اطلاقهاى متعدد دارد و بيشتر بر احكام واجبى اطلاق مى‌گردد كه وجوب آنها از قرآن كريم استفاده مى‌شود و نه سنت، مانند نماز، روزه، زكات و حج.
مقابل آن احكامى است كه وجوب يا استحباب آنها مستفاد از سنّت است، از قبيل غسل، كفن و دفن ميّت. از اين رو، در روايتى تصريح شده كه غسل ميّت سنت است و نه فريضه. مقصود از سنّت اين است كه وجوب آن برگرفته از سنّت پيامبر صلّى اللّه عليه و آله است و قرآن كريم با صراحت متعرض حكم آن نشده است.
اطلاق فريضه بر مطلق واجب؛ خواه وجوبش با قرآن ثابت شده باشد يا با سنّت نيز شايع است.
برخى گفته‌اند: در روايات، فريضه گاهى بر آنچه رجحانش با قرآن ثابت؛ اعم از واجب و مستحب نيز اطلاق شده است.
اطلاق ديگر فريضه، سهام تعيين شده در ارث است. اين اطلاق در آيات مربوط به ارث با تعبير «فَريضَةً مِنَ اللّه‌ِ» صورت گرفته است. از اين رو، بسيارى از فقها عنوان باب يا كتاب ارث را «كتاب الفرائض» و يا «كتاب الفرائض و المواريث» قرار داده‌اند.
پانویس
- ↑ راغب، مفردات ألفاظ القرآن، ص630
- ↑ تفسير الميزان، ج4، ص199
- ↑ سوره بقره، آیه 236.
- ↑ سوره نساء، آیه 24.
- ↑ سوره توبه، آیه 60
- ↑ سوره بقره، آیه 197.
- ↑ حبل المتين، ص 93 ؛ وسائل الشيعة، ج2، ص 176 و 479 ؛ جواهر الكلام، ج11، ص332 ـ 333 ؛ مصباح الفقيه، ج3، ص138
- ↑ مرآة العقول، ج1، ص 103؛ ملاذ الاخيار، ج7، ص465
- ↑ مرآة العقول، ج12، ص284
- ↑ سوره نساء، آیه11
- ↑ مفتاح الكرامة 17/ 4
- ↑ من لايحضره الفقيه، ج4، ص254 ؛ المقنعة، ص679 ؛ غنية النزوع، ص309 ؛ المبسوط، ج4، ص67 ؛ قواعد الاحكام، ج3، ص339
- ↑ فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، ج۵، ص۶۸۱.
منابع
- مؤسسه دائرة المعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، زیر نظر محمود هاشمی شاهرودی، قم، مؤسسه دائرة المعارف فقه اسلامی.
- طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، موسسه الاعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۰ق.
- راغب اصفهانى، حسين بن محمد، مفردات ألفاظ القرآن، بيروت، دار القلم، چاپ اول، 1412 ق.