احرام

اِحرام در لغت به معنای منع کردن و در اصطلاح فقهی با معنای ورود در نماز یا حج یا عمره گویند که در این نوشته مراد «اِحرام حج» می‌باشد.

حقیقت اِحرام

پیرامون حقیقت احرام،‌هشت نظر بیان شده که به چهار مورد آن اشاره می‌شود.

1. اِحرام، ماهیتی است مرکب از: نیت، تلبیه و پوشیدن لباس اِحرام.
2. احرام، نیت و تلبیه را گویند.
3. احرام، تنها نیت می‌باشد.
4. احرام آماده ساختن نفس برای ترک اعمال مشخصی که نهی شده به منظور انجام اعمالِ حج.

احکام اِحرام

که در ضمن سه بخش بیان می‌شود:

- بخش اول: مقدمات احرام:

که مقصد از آن، اعمالی است که پیش از اِحرام انجام آن مستحب است، مانند: تمیزکردن بدن، غسل و مُحرم شدن بعد از نماز واجب.

- بخش دوم: کیفیت اِحرام، که بر دو قسم است:

1. واجبات اِحرام، مانند:‌ نیت، پوشیدن لباس احرام، تلبیه.
2. مستحبات احرام: مانند به زبان آوردن عملی که قصد انجام آن را دارد، بالا بردن صدا با گفتن تلبیه، اشتراط تحلیل، مُحرم شدن در جامه‌ای از جنس پنبه به رنگ سفید.

- بخش سوم: اعمالی که در احرام انجام نمی‌شود.

این اعمال بر دو قسم می‌باشد:

1. اعمال مکروه: مانند اِحرام با جامه رنگی (یا با جامه کثیف، یا: با جامه دورنگ)، استفاده از حنا بری زینت،‌ ورود به حمام و دلاّکی بدن، استفاده از گیاهان خوشبو و گفتن لبیک در جواب کسی که او را صدا می‌زند.

1. اعمال حرام: مانند هر گونه استمتاع از زنان، پوشیدن کفش و جوراب توسط مرد، شکار حیوان خشکی، استفاده از عطر، نگاه در آینه، قطع درخت و گیاه، گرفتن ناخن، سرمه کشیدن با مواد خوشبو، فسوق (به معنای دروغ گفتن، نسبت دادن دروغ به خدا و رسول، ناسزاء) جدال (گفتن لا والله و بلی والله) خارج کردن خون از بدن، غسل دادن مُحرم میت با کافور و...

پانویس

منابع

• محمدرضا ارائی، احرام، دانشنامه پژوهه، تاریخ بازیابی: 19 فروردین 1392.