شیردادن

محتویات

اگر کودکى، شیر غیر مادر خود را با شرایط خاصى بنوشد، به آن زن «دایه» می گویند و بستگان او محرم مى شود که به آن، محرم رضاعى یا شیرى گفته مى شود.

۱. شیر دایه، محصول زایمان و آمیزش شرعى و حلال باشد. بنابراین، اگر زنى بدون زایمان، کودک را شیر بدهد یا از راه زنا زایمان کند، به کودک محرم نمى شود.

۲. کودک، شیر را به طور مستقیم از پستان بمکد. اگر شیر را در دهانش بدوشند یا در ظرفى بدوشند و به او بدهند، محرم نمى شود.

۳. دایه هنگام شیردادن، زنده باشد؛ بنابراین اگر کودک، همه یا برخى از نصاب شیرخوارگى را از زن مرده تغذیه کند، سبب محرمیت نمى شود.

کمیت و کیفیت شیرخوردن به سه شکل زیر باشد:

الف) آن قدر شیر بخورد که گوشتش بروید و استخوانش محکم شود.

ب) یک شبانه روز، غذایش منحصر در شیر دایه باشد.

ج) ۱۵ مرتبه به طور مکفى و متوالى شیر دایه را بنوشد.

کودک باید ۱۵ مرتبه از یک زن شیر بنوشد و اگر چند مرتبه از یک زن و چند مرتبه از زن دیگر شیر بنوشد، گرچه شوهر آن دو، یک نفر باشد، سبب محرمیت نمى شود.

هرگاه شیرخوارگى با همه شرایط، تحقق یافت، دایه و شوهرش، پدر و مادر رضاعى کودک شیرخوار مى شوند و پدران و مادران آن‌ها اجداد کودک محسوب مى شوند و فرزندانشان برادران و خواهران رضاعى کودک شمرده مى شوند - چه آن‌ها که پیش‌تر به دنیا آمده اند و چه آن‌ها که بعداً به دنیا مى آیند -؛ و در واقع کودک شیرخوار، یکى از فرزندان این خانواده به حساب مى آید و کلیه کسانى که در جدول گذشته برشمردیم از راه شیرخوارگى بر این کودک محرم مى شوند.
پدر اصلى کودک رضاعى، نمى تواند با هیچ یک از فرزندان پدر رضاعى او ازدواج کند؛ چنان که نمى تواند با فرزندان نسبى مادر رضاعى کودک، ازدواج کند.
اگر مادربزرگى، نوه دخترى خود را با شرایط یادشده شیر بدهد، مادر کودک بر همسرش حرام مى شود و عقد ازدواج آن‌ها باطل مى گردد.
اگر کسى در تحقق شیرخوارگى یا برخى از شرایط آن از نظر کمى و کیفى تردید داشته باشد، باید بنا را بر عدم محرمیت بگذارد.