نگار عابدی یکی از بهترین و مطرح‌ترین بازیگران تئاتر سال‌های اخیر بوده است که در کنار آن، با بازی در سریال‌ها و فیلم‌هایی مطرح، برای مخاطبین تلویزیون و سینما هم به چهره‌ای آشنا تبدیل شده است؛ البته عابدی همواره بازیگری تئاتر را ترجیح داده است و در این باره می‌گوید: « به‌قدری بازیگری تئاتر برای من جدی بود که حتی به بازیگری در دنیای تصویر فکر هم نمی‌کردم؛ اگر پیشنهادی هم در این حوزه به من می‌شد رد می‌کردم. یادم هست که برای بازی در نقش «خانوم کوچیک» در سریال «پس از باران» دعوت شدم که آن را رد کردم، این اتفاق درباره فیلم «خیلی دور، خیلی نزدیک هم تکرار شد.»
منهای بازیگری
نگار عابدی متولد 18بهمن سال 1349 در اهواز است. او فارغ‌التحصیل رشته زبان انگلیسی است که در همان دوره به بازیگری علاقه‌مند می‌شود و برای تحصیل در رشته تئاتر، وارد دانشگاه می‌شود. عابدی فارغ‌التحصیل رشته تئاتر از دانشکده هنر و معماری است.
نگار عابدی همسر سابق افشین هاشمی، دیگر بازیگر مطرح سینما، تلویزیون و تئاتر ایران بوده است. عابدی پس از جدایی از همسر سابقش، با دخترش زندگی می‌کند.
شروع بازیگری از تئاتر
مدت‌ها طول کشید تا نگار عابدی از تئاتر به بازی در دنیای تصویر بیاید. عابدی ماجرای بازیگر شدنش را این‌گونه تعریف می‌کند: «علاقه به بازیگری از کودکی در وجودم بود اما تا زمانی که به 20 سالگی رسیدم هیچ‌وقت فرصت ابرازش را پیدا نکردم. یادم هست که وقتی سال اول دانشگاه بودم و در رشته زبان انگلیسی درس می‌خواندم، یک آگهی بازیگری در مجله‌ای توجه من را به خود جلب کردم. حس کردم الآن وقت آن رسیده است که بازیگری را تجربه کنم و به همین دلیل در آن کلاس ثبت نام کردم. کار تدریس بازیگری در آن مجموعه بر عهده مهتاب نصیرپور و رویا تیموریان بود.»
نگار عابدی در سال‌های بازیگری خود در تئاتر، در نمایش‌های موفق زیادی به کارگردانی کارگردانان مطرحی مانند محمد رحمانیان و حمید پورآذری بازی کرده است. نمایش‌های «لباسی برای مهمانی»، «آندرانیک»، «فکاهی نامه یک زن»، «مصابه»، «مجلس‌نامه»، «دون کیشوت»، «مافیا» و «بازگشت به خان نخست» ازجمله نمایش‌هایی هستند که نگار عابدی در آن‌ها حضور درخشانی داشته است.
نگار عابدی همچنین بارها مورد توجه جشنواره‌های مختلف قرار گرفته است؛ او برای بازی در نمایش «لباسی برای میهمانی» به کارگردانی محمد رحمانیان، برنده جایزه سوم بازیگری هجدهمین جشنواره تئاتر فجر شد، برای بازی در «آندرانیک» به کارگردانی حمید پورآذری جایزه ویژه کانون ملی منتقدین را در سال 82 دریافت کرد و در پانزدهمین دوره جشنواره تئاتر دانشجویی، به جایزه دوم بازیگری رسید.
و بالاخره بازی در سینما و تلویزیون
نگار عابدی تقریباً دهه اول بازیگری‌اش را دور از تلویزیون و سینما، و در تئاتر گذراند. او پس از بازی در دو نقش کوتاه سریالی، در بخش‌های نمایشی سریال «جنگ دوستانه» به کارگردانی محمد رحمانیان ایفای نقش کرد تا اولین کار جدی تلویزیونی‌اش را تجربه کرده باشد. او درباره ورود به دنیای تصویر و به‌ویژه بازی در سریال‌های تلویزیونی در شروع کار می‌گوید: « همیشه آن تازگی، زنده، صمیمی و مادر بودن تئاتر، به نسبت دیگر هنرها، بیشتر مرا به خود جذب کرده است. به‌عنوان بازیگر به روی صحنه رفتن و نفس به نفس تماشاگران شدن خیلی شورانگیز است. این را با صداقت بگویم که با انگیزه‌های مالی به سمت بازیگری در تلویزیون رفتم؛ اما اتفاقاً زمینه‌ای پیش آمد تا بتوانم خودم نقش‌هایم را انتخاب کنم.»
نگار عابدی اولین فیلم سینمایی‌اش را با فیلم «مانا» به کارگردانی علیرضا رزازی‌فر تجربه می‌کند و در همان ابتدای راه برای بازی در این فیلم برنده جایزه یونیسف در همان سال 87 می‌شود تا در سال 88 نوبت به بازی او در فیلم مهم «یه حبه قند» به کارگردانی رضا میرکریمی برسد. فیلمی که بسیار مورد توجه مخاطبین، منتقدین و جشنواره‌ها قرار گرفت، به اسکار رفت و بازیگران جدیدش از جمله نگار عابدی_ بیش از پیش به چشم آمدند.
با این‌که درخشش نگار عابدی در «یک حبه قند» می‌توانست مقدمه بازی‌های بیشتر سینمایی این بازیگر توانا باشد، او 4 سال از سینما دور ماند و باز هم روی بازی در تئاتر تمرکز کرد.
دوری نگار عابدی از دنیای تصویر در سال 92 پایان یافت. او در این سال در سه فیلم سینمایی «گنجشک اشی مشی»، «شب بیرون» و «خانه‌ای در میان ابرها» بازی کرد؛ اما آن‌چه بیش از پیش مورد توجه مخاطبین قرار گرفت، تجربه جدید نگار عابدی با بازی در سریال طنز «دودکش» به کارگردانی محمدحسین لطیفی بود. او پس از این سریال به چهره‌ای آشنا برای اغلب مخاطبین ایرانی تبدیل شد و پس از آن هم در چند سریال طنز دیگر به ایفای نقش پرداخت. او درباره بازی در سریال‌های طنز می‌گوید: «همیشه به‌عنوان یک بازیگر دلم می‌خواست که در یک نوع و گونه خاص بازی نکنم. دوست دارم تجربه‌های متفاوتی داشته باشم. از کمدی و ملودرام گرفته تا تراژدی.»
نگار عابدی در سال 93 در فیلم موفق «دهلیز» به کارگردانی بهروز شعیبی بازی کرد، فیلمی که مورد توجه سی و سومین جشنواره فیلم فجر قرار گرفت. در «دهلیز» او با رضا عطاران که در این فیلم نقشی جدی را تجربه می‌کرد همبازی شد. او در این سال در دو سریال هم ایفای نقش کرد؛ سریال طنزی به نام «شمعدونی» به کارگردانی سروش صحت و سریال «گاهی به پشت سر نگاه کن» به کارگردانی مازیار میری. در سال 94 نگار عابدی باز هم با رضا عطاران در قالب نقشی جدی همبازی شد و فیلم «آبنبات چوبی» را تجربه کرد و همچنین در فیلم «نیم» به کارگردانی بهمن کامیار بازی کرد. او در همین سال در سریال «تعبیر وارونه یک رویا» به کارگردانی فریدون جیرانی بازی کرد تا تجربه کار با کارگردان مطرح دیگری را به کارنامه خود اضافه کند.
سال 95 پرکارترین سال بازیگری نگار عابدی در سینما و تلویزیون بود. او در این سال در سه سریال «پادری»، «آرام میگیریم» و «هست و نیست» بازی کرد. در سینما هم عابدی سال پرباری داشت، عابدی پس از بازی در فیلم نه چندان مطرح «صدای منو میشنوید»، در فیلم «سد معبد» به کارگردانی محسن قرایی بازی کرد که مورد توجه جشنواره‌های داخلی و خارجی قرار گرفت. نگار عابدی با ایفای نقش در فیلم «دارکوب» به کارگردانی بهروز شعیبی، بیش از پیش مورد توجه منتقدین قرار گرفت و در سال 96، کاندید جایزه سیمرغ بهترین بازیگر نقش مکمل از سی و ششمین دوره جشنواره فیلم فجر شد.
